Özet:

Perkütan koroner girişimlerde, sorumlu arterin açılmasına rağmen, miyokardiyal perfüzyonun sağlanamaması “no-reflow” fenomeni olarak tanımlanır. No-reflow mekanizmalalarından biri mikrovasküler lökosit tıkaçlarıdır. Biz çalışmamızda ST elevasyonlu akut miyokard infarktüsü tanısı alıp, primer perkütan girişim uygulanan hastalarımızda, işlem sonrası anjiografik olarak no-reflow fenomeni gelişen ve gelişmeyen gruplarda mutlak lökosit değerlerini karşılaştırdık. Çalışmaya 47 hasta alındı. Olguların hastaneye gelişinde kan örnekleri alınarak lökosit sayımı yapıldı. Hastalar primer perkütan girişim sonrası Miyokardiyal Blush Grade (MBG) derecelerine göre iki gruba ayrıldı. Buna göre MBG 0 ve 1 olan olgular no-reflow fenomeni var, MBG 2 ve 3 olan olgular no-reflow fenomeni yok, olarak kabul edildi. İki grup mutlak lökosit değerleri açısından karşılaştırıldı ve no-reflow fenomeni gözlenen 14055,56±3818,87 11503,45±3419,74 idi. İki değer arasındaki fark istatiksel olarak anlamlı kabul edildi. (p=0,022). Akut miyokard infarktüslü hastalarda daha yüksek mutlak lökosit değerlerine sahip olmanın, daha sık no-reflow fenomeni gelişimine neden olduğu sonucuna vardık

Anahtar Kelimeler: