Özet:

Bu çalışma, Türkiye’de 1950’li yıllarda iktidarda bulunan popülist-muhafazakâr hükümete karşı şekillenen muhalif aydın hareketinin başlıca sosyo-politik görüşlerini ele almaktadır. Türk modernleşme tarihinde, ülkeyi ileri uygarlık standartlarına taşımayı amaçlayan reformları yürütmek ile çağdaş batı toplumlarının sahip olduğu özgürlükleri benimsemek arasında çoğu kez bir gerilim gözlemlenmiştir. Genellikle devrimci grupların birinci, liberal-demokratlarınsa ikinci unsuru ön plana aldıkları ve diğer boyutu ihmal ettikleri söylenebilir. Bununla beraber, Cumhuriyet’in kurucu felsefesinden miras aldıkları inkılâpçılık ilkesini “ilerlemecilik” kavramı çerçevesinde yorumlayan 58 kuşağı aydınları, liberal evrimcilik ve otoriter devrimcilik arasında bir denge tutturmayı başarmış ve 1961 Anayasası’nda ifadesini bulan özgürlükçü sosyal devlet düzeninin düşünsel mimarları olmuşlardır.

Anahtar Kelimeler: