Özet:

Görsel formların; dikkat çekme, etkili olma, algılama ve anımsama gibi eğitsel işlevlerle kullanımı oldukça eskilere dayanmaktadır. Var olanın taklit edilmesi, görünmeyenin görünür kılınması çabaları fotoğraf makinesi ve sinemaskopun ortaya çıkmasıyla yeni bir anlam kazanarak, mekanik görüntü döneminin başlamasıyla sonuçlanmıştır. Hareketlenen görüntülere sesin eklenmesiyle birlikte video olgusu kendini göstermiştir. Görsel-işitsel bir kitle iletişim formu olarak video; sinema, radyo, televizyon ve internet gibi kitle iletişim araçlarının gelişimine paralel bir seyir izlemiştir. Eğitsel bir araç ve ortam olarak videonun tarihsel gelişiminin ele alındığı bu çalışmada bir yandan videonun gelişimi ele alınırken diğer yandan bu gelişme esnasında videonun eğitsel potansiyelindeki değişim tartışılmaktadır. Literatür taraması yöntemiyle gerçekleştirilen bu çalışma, özellikle teknolojik gelişmelerin videonun eğitsel potansiyel ve işlevlerini nasıl değiştirdiği sorunsalı üzerinden sistematize edilmektedir. 

Anahtar Kelimeler: