Özet:

Öz Hadisleri anlama konusunda yapılan çalışmalar bir kaç istisnası dışında daha ziyade sünnî gelenek ile sınırlıdır. Bu çerçeveyi genişletici ve derinleştirici mahiyette çalışmalara ihtiyaç vardır. Şia’nın bir kolu olarak bilinen Zeydiyye zengin gelenek içerisinde var olan ve varlığını günümüze kadar sürdüren bir gelenektir. Hadislerin anlaşılması ve yorumlanması problemi ele alınırken cevaplandırılması gereken sorulardan biri yaşayan bir gelenek olan Zeydiyye’nin hadislerin yorumlanmasındaki yaklaşımı nedir? sorusudur. Bu tebliğin amacı bu sorunun cevabını ortaya koymaktan ibarettir. Biz bu çalışmayı Zeydî imam Ahmed b. Süleyman ile sınırlandırdık. Bu durum onun hadis yorumu konusunda dikkat çekici ve heyecan verici eserinden kaynaklanmaktadır. Onun ‘Usûlu’l-ahkâm’ adlı eseri fıkıh konuları tertibinde sıralanmış 2672 hadis ihtiva etmektedir. Eserin heyecan verici tarafı zikredilen hadislerden sonra onların anlamına yönelik kısa değerlendirmelerin yapılmasıdır. Ahmed b. Süleyman’ın kullandığı tabirlerden hareketle onun hadis anlayışında hangi yaklaşım ve çizgide olduğunu kestirmek mümkündür. Çünkü bu tabirler onun hadisin zahiri ile iktifa etmeyip zahir anlamın ötesinde bir anlam arayışı içerisinde olduğunu göstermektedir. Sonuç olarak Ahmed b. Süleyman’ın yaptığı yorumlardan onun hadisleri zahirî anlamıyla değil taşıdığı amaçları istikametinde yorumladığı anlaşılmaktadır. O, bu yorumları yaparken bazen Kur’an’a, çoğu zaman başka sahih hadislere, bazen icmaya, dinin temel ilkelerine, nesh olgusuna, dilden kaynaklanan özelliklere dayanmıştır. Anahtar Kelimeler: Hadis, Zeydiyye, Yorum  

Anahtar Kelimeler: