Özet:

13. ve 14. yy. Moğol istilası sebebiyle Anadolu topraklarında kargaşanın hakim olduğu, toplumsal birlikteliğin dumûra uğradığı dönemlerdir. Bu kargaşada halkı dinî değerlerden yararlanarak bir arada tutma çabaları çoğu zaman halkın itibar ettiği dînî-tasavvufî önderler sayesinde olmuştur.Nitekim Mevlana, Yunus Emre vb. zatlar bu konuda önemli hizmetler îfa etmişlerdir.Birliğin sağlanmasında benzer bir çabayı ortaya koyanlardan biri de şüphesiz Aşık Paşa'dır. Aşık Paşa yazdığı eserlerle topluma yön vermiş, toplumun içinde bulunduğu buhrandan kurtulması için manevî dinamikleri harekete geçirmeye çalışmıştır. Onun bu amaçla kaleme aldığı eserlerden biri de Garib-name adlı eseridir. O, bu eserinde dinin özünü ve hayatın gerçekliğini yüz kıssa/konu çerçevesinde anlatmıştır. Aşık Paşa anlattığı her konuyu bir şekilde Kurân ile ilintilendirmiş ve böylece Kurân'ın ruhunu insanlara teneffüs ettirmeye çalışmıştır. Bu makalede Aşık Paşa'nın Garib-name'de Kurân ile kurduğu ilişki üzerinde durulmaya çalışılmıştır. Bu ilişki yanında ayrıca müellifin hayatı, eserleri, ilmi kişiliği ve Garib-name'si hakkında da bilgi verilmiştir.şık Paşa'nın Kurân ayetlerine yaklaşımını ele veren örnekler onun Kurân ayetleri paralelinde oluşturduğu kıssalardan/konulardan seçilerek arz edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: