Bu çalışmada, dünya tarım ürünleri ticaretinin liberalleşmesine yönelik düzenlemeler değerlendirilmektedir. Ayrıca yapılan düzenlemelerin hem gelişmiş hem de gelişmekte olan ülkelerin tarım kesimine etkileri ortaya konulmaya çalışılmaktadır. Dünya tarım ürünleri ticaretindeki en önemli düzenleme, 1994’te Uruguay Raundu Tarım Anlaşması ile yapılmıştır. 1930’lu yıllardan itibaren devlet tarafından yoğun bir şekilde desteklenen Türk tarım kesiminde gerek dünyadaki gelişmeler gerekse yapısal uyum politikaları gereği bir dönüşüm yaşanmış, 1990’lı yıllarda bu dönüşüm iyice belirginleşmiştir. IMF ile imzalanan 9 Aralık 1999 stand-by anlaşması ve bunu izleyen anlaşmalar, Türkiye’nin tarım kesiminin liberalleşmesi yönünde attığı adımlarda kararlılığını göstermektedir. Ayrıca Türkiye’nin IMF ile yaptığı bu anlaşmaların Tarım Reformu bölümünün, Dünya Ticaret Örgütü Tarım Anlaşması ve AB ile yapılan Gümrük Birliği anlaşmasıyla da uyumlu olduğu görülmektedir.
in this study, the regulations for the liberalization of global agricultural products trade are evaluated, as well as the effects of the developed and developing countries in agriculture are studied to be revealed, the most important arrangement in the world agricultural products trade was carried out in 1994 with the uruguay raundu agriculture agreement in 1930s, the turkish agricultural segment, which has been intensively supported by the state, as well as the developments in the world, and structural compliance policies, in 1990s, this transformation was thoroughly marked with the 9 range 1999 standby agreement, and the reformation of the turkish customs agreement in the direction of the turkish agricultural agreement, which is determined by turkey
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|