Özet:

Türk edebiyatında 1880’den sonra ortaya çıkan yeni şiir anlayışı, eskinin devamı olmaktan kurtulamaz. Tanzimat döneminde her ne kadar soyuttan somuta doğru gidilse de yenileşme yolundaki aksaklıklar, Servet-i Fünûn döneminde az da olsa giderilir. Millî Edebiyatla başlayan Anadolu insanının edebiyattaki yerini alması, Cumhuriyet döneminde gerçekleşir. 1941’de ortaya çıkan Garip Hareketi ve toplumsal gerçekçilerin hâkim olduğu bir ortamda Ceyhun Atuf Kansu, kendine has bir tarzda şiir yazar. Çocukluğu, Kurtuluş Savaşı yıllarının Ankara’sında geçen Kansu’nun sanatının temeli burada şekillenir. Ulusçu kimliği ise İstanbul’da okuduğu Tıp Fakültesi yıllarına rastlar. Kansu’nun halktan ve onun sorunlarından sıkça bahsetmesi, Atatürk’ün “Halkçılık” ilkesine sıkı sıkıya bağlı oluşundandır. Çocuk hekimi olan Kansu’nun şiirlerinde “çocuk” ve “çocukluk” önemli bir yer tutar. Doğrudan çocuklar için yazılmış birçok şiiri bulunan şairin, geleceğin büyükleri olarak gördüğü çocuklar konusundaki duyarlılığı büyüktür. Kansu’nun insana bakışı evrenseldir. Adı, kimliği, dini ne olursa olsun haksızlığa uğrayanların yanındadır. Dünya kardeşliğinden hareket ederek Latin Amerika ülkeleri, Vietnam gibi mağdur olmuş insanlara ve özellikle de ezilen çocuklara tahammülü yoktur. Bu çalışmamızda amaç; Kansu’nun sanat anlayışını kısaca tespit etmek ve şiirlerinde çocuğa bakışını yakalamaktır. Bu bağlamda çalışmamızın giriş kısmından sonra Kansu’nun Türk şiiri içerisindeki yerine ve sanat anlayışına kısaca değinilmiş ve şiirlerinden hareketle çocuk temasını işleyiş tarzı ele alınmıştır.

Anahtar Kelimeler: