Görüntüleme
90
İndirme
18
Toplum sözcüğü, bir kavramsallaştırma aracı olarak oldukça geniş bir gerçekliği sembolize etmektedir. Gündelik yaşamda üyelerinin birçoğu açısından tüm yönleriyle ve homojen bir şekilde yaşanmayan bu gerçeklik, özellikle klasik sosyolojide “yaşanıyormuş gibi” ele alınmıştır. Zira örneğin Durkheim’ci bakış açısıyla toplumun kendine özgü yapısal özellikleri ve toplumsal olgular bireyin etkileri dışında oluşan ancak birey üzerinde benzer etkiler gösteren unsurlardan oluşmaktadır. Modern sosyoloji ise gerçek gündelik yaşamın toplumsal gruplar içinde somutlaştığından hareketle sosyolojinin, analiz alanını makro düzeyden mikro bir düzeye indirgemesi gerektiği üzerinde durmuştur. Ancak modern toplumun yapısal özellikleri, örneğin formel kurumsal oluşumlar tüm toplum düzeyinde örgütlenip işlevsel olarak benzer türden ihtiyaçları olan bireylere ulaşabildiği ölçüde, hem bireylerin ihtiyaç duyduğu toplumsal grupları çeşitlendirmekte hem de çeşitlendiği ölçüde de gruplara olan bağlılık ilişkileri pragmatik ilişkiler temelinde yüzeyselleşebilmektedir. Ancak bu oluşumlar açısından toplumların görece eşitsizlikler içerisinde olduğu da bir başka gerçeklik olarak karşımıza çıkmaktadır. Makro düzeyde formel kurumsal yapılanmalarını yaygınlık/kapsayıcılık bağlamında örgütleyemeyen toplumlarda bireyler, sürekli bir şekilde grup oluşumları içerisinde bulunmayı ontolojik güven endişelerini gidermek açısından daha uygun oluşumlar olarak kabul edebilmektedirler. Bu çalışmada; din ve dolayısıyla inanç alanı, sosyolojik anlamda ontolojik güvensizlik duygusunun hem birey olarak hem de grup olarak rehabilite edilebildiği bir alan olarak görülmektedir. Dinin, bireysel ve toplumsal işlevleri olan bir olgu olduğundan hareketle, bir yandan bireylerin psikolojik ve uhrevi ihtiyaçlarına cevap verirken diğer yandan da toplumsal düzeyde çeşitli gruplaşmalara kaynaklık ettiği kabul edilmektedir. Ayrıca dinin kaynaklık ettiği ‘dini grup” ya da ‘dini cemaat” olarak isimlendirilen bu gruplaşma olgusu, günümüzde bireylerin formel kurumlar yoluyla gideremediği toplumsal ihtiyaçlar bağlamında tercih ettiği oluşumlar olarak ele alınmaktadır. Özellikle, modernleşmesini tamamlayamayan ve yeterli düzeyde kurumsallaşamayan toplumlarda, bireylerin toplumsal ihtiyaçlarına cevap vermek için çeşitli alternatif oluşumlar içinde dini gruplara (cemaatlere) yönelik tercih ve eğilimlerinin nedensellikleri, literatüre yansıyan kaynaklar dikkate alınarak analiz edilmeye çalışılmaktadır.
The word society symbolizes a fairly broad reality as a means of conceptualization. This reality, which has not been experienced in a homogeneous way and in many aspects of its members in the daily life, has been treated as "living" in the classical sociology. For, for example, from Durkheim’s point of view, society’s own structural characteristics and social events are made up of elements formed outside the individual’s influences but having similar influences on the individual. Modern sociology, however, has struck itself on the fact that the real daily life is materialized within social groups and that sociology should reduce the field of analysis from the macro level to the micro level. But to the extent that the structural characteristics of modern society, for example formal corporate formations, can be organized and functionally reached to individuals with similar types of needs at the whole community level, and to the extent that the commitment to the groups, both in diversifying the social groups that individuals need and in the extent that they diversify, can be placed on the basis of pragmatic relationships. However, the fact that these formations are relatively in inequality is also a different reality to us. In societies that are unable to organize their formal corporate structures at the macro level in the context of spread/capacity, individuals can consider continuously being in group structures as more suitable structures in order to resolve their ontological confidence concerns. In this study, the field of religion and therefore faith is seen as a field where the sentiment of ontological uncertainty in the sociological sense can be rehabilitated both as individual and as group. Religion is a phenomenon with individual and social functions, and it is acknowledged that, on the one hand, it responds to the psychological and sacrificial needs of individuals, and on the other hand, it is acknowledged that it is a source of various groupings on the social level. This grouping phenomenon, which is also referred to as the ‘religious group’ or ‘religious community’ that the religion originates, is now treated as the formations that individuals prefer in the context of social needs that they cannot resolve through formal institutions. In particular, in societies that are unable to complete their modernization and are unable to organize at a sufficient level, the causes of preferences and tendencies to religious groups (communities) in various alternative formations to respond to the social needs of individuals are attempted to be analyzed, taking into account the sources reflected in literature.
Alan : Hukuk; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
