Özet:

Abdulkâhir el-Cürcânî, Sekkâkî, Kazvînî ve Teftâzânî gibi teorisyenler tarafından vaz edilen belâgat ilminin Kur’ân’daki uygulaması Zemahşerî, Beydâvî, Ebussuûd, Âlûsî ve İbn Âşûr gibi müfessirler tarafından yapılmıştır. Klasik ile modern dönem arasında köprülük görevi yapan İbn Âşûr, maddi ve manevi kalkınma için Kur’ân’ı doğru anlamak gerektiğini ileri sürmüş ve bunun için Arap dili ve edebiyatına ağırlık vermiştir. Asrına kadar dînî ilimler sahasında elde edilen bütün verileri incelerken bir eksiklik görmüş ve bunu tamamlamak için “makâsıd” ve “mubtekerât” isminde ortaya iki ayrı tez atmıştır. Biz bu çalışmada ilk defa İbn Âşûr’un gündeme getirdiği “mubtekerâtu’l-Kur’ân” kavramından maksadının ne olduğunu, bu tabire hangi anlamlar yüklediğini ve iʻcâzu’l-Kur’ân çalışmalarına nasıl bir katkıda bulunduğunu et-Tahrîr ve’t-Tenvîr isimli tefsiri bağlamında tespit etmeye çalışacağız.

Anahtar Kelimeler: