Citation Number
3
Views
26
Downloands
8
Girid seferi sırasında (1645-1669), adanın fethi için sadece kara askerine ve savaş malzemelerine ihtiyaç duyulmamış, aynı zamanda adanın abluka altına alınması ve dışarıdan gelecek Venedik yardımlarının engellenmesi için güçlü bir donanmaya da ihtiyaç duyulmuştu. Kandiye kalesinin direnmesi sebebiyle kuşatma uzun süre devam etmiş ve denizlerde Osmanlı donanması ile Venedik donanması arasında bilhassa Çanakkale Boğazı çıkışında ve Girid adası civarında yaşanan pek çok deniz savaşı vuku bulmuştur. Venedik donanmasının kalyonlarla boğazı kapatması karşısında bunlara karşı kadırgalarla karşı koyamayacağını gören Osmanlı yönetimi 1650’de gemi teknolojisinde değişiklik yaparak kadırgadan kalyon düzenine geçti. Oldukça sancılı geçen bu dönemde teknik ve stratejik zafiyetlere kalyonlar için yetişmiş uzman denizcilerin yetersizliği eklenince kısmen başarılar elde edilmiş olsa da esas itibariyle ümit edilen sonuca ulaşmak mümkün olmadı. 1656’da yeniden eski düzene yani kadırga sistemine geri dönme kararı alındı. Bu makalede, gemi teknolojisinde yaşanan bu değişimlerin mahiyeti ve kalyon düzeninden bir süre için vazgeçilmesinin sebepleri dönemin arşiv belgeleri ve Osmanlı kaynakları esas alınmak ve Venedik kaynakları ile mukayese edilmek suretiyle incelenecektir.
During the Girid flight (1645-1669), the island was not only needed for the conquest of the land and military equipment, but also a strong fleet for the abduction of the island and the blocking of Venetian aid from the outside. Due to the resistance of the Castle of Kandiye, the enclosure continued for a long time, and many maritime wars occurred in the seas between the Ottoman Navy and the Venetian Navy, especially at the outlet of the Çanakkale Gulf and around the island of Girid. The Ottoman government, which saw that the Venetian Navy could not be able to resist it with the canyons against the canyons, in 1650 the shipping technology changed from the canyon to the canyon order. In this quite punished period, technical and strategic weaknesses were added to the lack of specialized sailors who grown up for calions, but some successes were achieved, but it was not possible to
In the Cretan war of 1645-1669, the Ottomans needed siege troops and military ordnance to invade the island, as well as a formidable fleet for the purpose of blockading the island and preventing Venetian aid from reaching the defenders. The siege lasted longer than planned due to the successful resistance offered by the garrison of Candia; therefore several naval battles took place between the Ottoman and the Venetian navies, especially at the outlet of the Strait of the Dardanelles and around the island of Crete. At the time, the Ottoman government acknowledged its shortcomings in penetrating the Venetian navy that blockaded the strait with their galleons, thus, in the 1650’s, the Ottoman shipwrights began to produce galleons in addition to galleys. In this challenging process, despite limited successes, the desired outcome could not be achieved because of the technical and strategic weaknesses along with the lack of expert sailors qualified for crewing galleons. Consequently, the Ottoman government decided to abandon the use of galleons and returned to galleys in 1656. This article deals with the scope of the changes experienced in ship technology and examines the reasons for abandoning the use of galleons in the following decades based on Ottoman archival material and chronicles in comparison with Venetian sources.
Field : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Ulusal
Article Detail 
Citation Owners
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Print This Page
Share
Mendeley
