Görüntüleme
3
İndirme
2
Bu makale, Virginia Woolf’un Orlando: Bir Yaşam Öyküsü (1928) eserindeki kuirlik, oluş hali ve yazma eylemi arasındaki ilişkiye odaklanmaktadır. Burada kullanılan “oluş” kavramı, kadınlar tarafından ve kadınlar üzerine yazma eyleminde işlev gören çeşitli mekanizmalarla beraber kuirlik ve zaman arasındaki ilişkiyi göstermek için kullanılmaktadır. Kuirlik ve oluş, monolitik olmayan bir cinsiyet anlayışına işaret eder ve her iki kavram da cinsiyet ikilikleri etrafında inşa edilmiş heteronormatif normları bozarak, bireyin dönüştürücü kabiliyetlerindeki potansiyele dikkat çeker. Kuirlik, bir “oluş” biçimi olarak cinsiyet ikiliği etrafında kurulmuş olan sabit normları bozma kapasitesiyle, zamanla yakından ilintilidir, çünkü kuirlik çizgisel zaman anlayışını da bozar. Zaman algısı, Woolf’un romanının özellikle son bölümünde bir yazar ve bir kadın olarak kişinin varoluşunu anlaması açısından son derece önemlidir. Bu, yazarın çağının yazarı olmak amacıyla yakalamak istediği, içinde çeşitlilik barındıran şimdiki zamanın modernite ânıdır. Romanın tamamına, ana karakter Orlando’nun kendisinin yazmakta olduğu metni tamamlama ve yazarı olmaya yönelik çabası nüfuz etmektedir. Orlando, Deleuze’ün işaret ettiği anlamda “kadın-olurken,” aynı zamanda, yazmakta olduğu “The Oak Tree” metninin de yazarı haline gelir. Böylelikle, bu çalışmada savunulduğu gibi, Orlando yalnız kuirliği, başka bir deyişle, zamanla olan eşitsiz ilişkisi sayesinde yazma eylemini başararak bir yazar olabilir ve ironik bir biçimde, içinde bulunduğu zamanı yakalar.
This paper focuses on the relation between the notion of queerness, becoming, and the act of writing in Virginia Woolf’s Orlando: A Biography (1928). I am employing “becoming” here as an umbrella term to show the relation between queerness and time, and the various mechanisms that are at work in the act of writing by and about women. Queerness and becoming signify a non-monolithic understanding of sexuality, and both terms disrupt the heteronormative norms built around sexual dichotomies, raising awareness of the potentiality of one’s transformative capabilities. Queerness as a mode of becoming and in its capacity to destabilize established norms of gender duality is closely tied to temporality since it distorts the linear understanding of time as well. The perception of time is paramount in understanding one’s existence, both as a writer and as a woman, especially in the last part of Woolf’s novel. This is the moment of modernity in the present, with all its multiplicity, which the writer aspires to capture in order to be the writer of her time. The entire novel is marked by the protagonist, Orlando’s effort to complete and become the writer of her manuscript. As Orlando “becomes woman” in the Deleuzian sense, she also becomes the writer of her incomplete text, “The Oak Tree.” I argue that only in her queerness, and thus in her uneven relationship with time, does Orlando manage to become a writer and, ironically, become timely.
Alan : Eğitim Bilimleri; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
