Özet:

Tarafların yolsuzluk suçlamaları uluslararası yatırım tahkiminde sıklıkla karşılaşılan bir meseledir. Bu suçlamalar tahkim surecinde çoğunlukla devletler tarafından bir savunma olarak öne sürülmekte olup yatırımcıların taleplerinin reddini amaçlamaktadır. Çünkü eğer yolsuzluk hükmü sabit hale gelirse tahkim kursusunun yetkisi ortadan kalkar. Öte yandan yolsuzluk hususunda hükme varmak tahkim kürsüleri için hayli zorlu bir görev teşkil etmektedir. Bunun ana sebebi de tahkim kürsülerinin yerel mahkemelerin aksine yolsuzluk hükmü kurmak için ellerinde yeteri kadar tahkikat yapma gücü bulunmamasıdır. Modern hukukta yargıçlar uyuşmazlığa ilişkin esaslardan ya da kanıtlardan şüphe etseler dahi hüküm kurmaktan kaçınamazlar. Bu sebeple hukuk sistemleri hüküm kurma surecinde yargıçlara yardımcı olması amacıyla belirli kurumları kullanmaktadırlar. Bu kurumlardan ispat yükü ve ispat şartı bu amaçla kullanılan kurumların en temel olanlarındandır. Buna rağmen her ne kadar bu hususta UNCITRAL, IBA ve ICSID kuralları içerisinde birkaç hüküm bulunsa dahi uluslararası tahkim hukukunda ispat yükü ve şartına ilişkin bağlayıcı ve genel kabul görmüş kural eksikliği mevcuttur. Buna ek olarak, ICSID Konvansiyonunda da ispat yükü ve ispat şartlarının taraflar arasında nasıl tahsil edileceğine ilişkin bir kural bulunmamaktadır. Bu bağlamda söz konusu ispat yükü ve ispat şartı kurumlarının uluslararası yatırım hukukunda nasıl uygulandığının incelenmesi yolsuzluk gibi ciddi tahkikat gerektiren hususlarda uyuşmazlık çözümü için önem arz etmektedir.

Anahtar Kelimeler: