Abstract:

XX. yüzyılda edebiyatın her alanında geçmişin bütün biçimlerine ve kurallarına karşı yazarlar arasında dini felsefi edebi okullara ve anlayışlarına karşı tepki görülür. Bu tepkinin sebebi kuşkusuz insanların ruhunda derin yaralar açan iki büyük dünya savaşıdır. Bu savaşların neden olduğu dayanılması zor şartlar altında yaşamaktan yorulmuş usanmış olan insanoğlundu endişeye, sıkıntıya, bunalıma sevk eden iki dünya savaşından sonra diğer bilim dallarında olduğu gibi edebiyat alanında da yeni bir dönemeçler yeni anlayışlar ortaya çıkmıştır. Geçmişe karşı duyulan bu tepkiler, romanlarda ve tiyatro eserlerinde de görülür. Anti-roman (Karşı roman) ve Anti-Tiyatro (Absürd Tiyatro: Uyumsuzluk Tiyatrosu) geçmişe karşı duyulan tepkilerin ürünleridir. Bazı romancılar, tiyatro yazarları şairler v.s. eskinin kabullenilmiş yazım ve anlatım tekniklerine alışmış olan okuyucuları ve seyircileri bu alışılmadık yazınsal ve sanatsal durumlarla karşı karşıya bırakarak onları sarsıp silkeleyerek düşündürmeye çalışırlar. Bu açıdan okuyucu kitlesini rahatsız etmeyi ve onu tembel alışkanlıklarının içinden çıkarmayı, geçmişin kökünü kazıyarak onları düşündürmeyi amaçlayan anti roman ve anti tiyatro arasında bir yakınlık ve ortak niyet söz konusudur. Samuel Beckett, hem anti romanlar hem de anti tiyatro eserleri kaleme almıştır. Onun Godo’yu Beklerken eseri absürd tiyatro türünün en güzel örneklerinden biridir. Bu çalışmada Samuel Beckett’in geleneksel roman ve onun hikâye, kahraman, zaman ve mekân gibi klasik unsurlarını nasıl sorunsal hale getirmeye çalıştığını sergilemeyi amaçladık.

Keywords: