Özet:

Yalnızlık ergenlik dönemi gelişimsel sorunların başında gelen ciddi bir problemdir. Bireyler bu sorunla baş edebilmede çeşitli çözüm yolları ararlar. Bu çözüm yollarından biride mobil telefon kullanımıdır. Teknolojik gelişmelere bağlı olarak mobil telefon hayatı kolaylaştırma ve yaşam kalitesini artırma yönünde etki yapmasına karşın mobil telefonun aşırı kullanılması problemli mobil telefon kullanımı sorununu ortaya çıkarmaktadır. Çalışmada ergenlerin yalnızlık düzeyi ile problemli mobil telefon kullanımları, cinsiyete, kullanım süresi değişkenlerine göre incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma betimsel yönteme dayalı ilişkisel tarama modeli esas alınarak gerçekleştirilmiştir. Uygun örnekleme yöntemi kullanarak yapılan çalışmada 481 lise öğrencisine UCLA Yalnızlık ölçeği ve Problemli telefon Kullanma Ölçeği uygulanmıştır. Elde edilen sonuçlar üzerinde betimsel( Aritmetik ortalama,Standart sapma, Eleman Sayısı), korelasyon (Değişkenler arasındaki ilişki), t testi ve Anova analiz teknikleri uygulanmış ve sonuçlar yorumlanmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgular incelendiğinde, ergenlerde genel olarak mobil telefon kullanımının yaygın olduğu, cinsiyete göre problemli mobil telefon kullanmanın farklılaştığı, erkeklerin kızlara göre daha fazla problemli mobil telefon sorunu yaşadıkları, kızların erkeklere göre daha yoğun yalnızlık sorunu yaşadığı, yalnızlık ve problemli telefon kullanımı arasında pozitif yönde, ancak telefon kullanma süresi ile yalnızlık arasında negatif yönde bir korelasyon olduğu, buna göre yalnızlık arttıkça problemli telefon kullanımının da arttığı, ancak telefon kullanımı arttıkça yalnızlık duygusunun azaldığı, telefon kullanım süresi ile ilgili olarak bakıldığında kendini yalnız hisseden ergenlerin günlük daha fazla telefonla konuştukları ve problemli mobil telefon bağımlılığı problemi yaşadıkları sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler: