Abstract:

Şiir vezin, kafiye, ses, eda, ritim, ahenk vs. unsurlarıyla parçalı bir bütünlük arz ederken bunların düzenlenmesi sonucunda birliğe kavuşur. Sanat eleştirisinde birlik ve bütünlük “organik birlik”te ifadesini bulur. Şiirin bütünündeki değişmeler öncelikle gözümüzün önünde değil şair algısında yaşanır. Bazıları sinirbilimin bu değişikliği ve algıyı göstereceğini söylese de biz o günün gelmeyeceğini iddia ediyoruz. Sinirbilim hiçbir zaman şiiri çözemeyecektir. Ancak şairin algısındaki değişmeleri kâğıt üstünde şiirinde yaptığı değişikliklerle göstermesi şiir sanatında bazı prensiplere ulaşmamıza olanak sağlar. Şair şiirde yaptığı değişikliklerle bizi zihninde bir yolculuğa davet eder. Kâğıt üstünde şiirde yaptığı değişikliklerle zihnindeki kaotik yapıyı nasıl bir düzene oturttuğunu gösterir. Bir yönüyle okura kaotik iç yapısını idrakiyle nasıl bir huzura kavuşturduğunun işaretlerini bırakır. Şiirinin değişmesi bütünü oluşturan parçaları da etkileyecektir. Vezin, kafiye, ses, eda, ritim, ahenk gibi şiirin iç ve dış unsurları değişikliklerden etkilenecektir. Ancak her değişimin şiirde aynı etkiyi gösterdiği söylenemez. Bazı şiirlerde olumlu bir etki oluştururken bazılarında olumsuz bir tesir uyandırabilir. Büyük şairlerin genelinde şiir ve şiiri üzerine düşünme çabası görülür. Çoğu zaman en kaliteli olana ulaşmanın bir ürünüdür bu çaba. Bir şairin çok beğenilmiş şiirlerinde bile böylesi bir ameliyeye giriştiği görülebilir. Türk şairleri arasında şiiri üzerinde yayımladıktan sonra da düşünen ve sonradan değişiklikler yapan birçok şaire rastlamak mümkündür. Bunlardan biri belki de şiiri üzerinde en çok değişiklik yapan Necip Fazıl Kısakürek’tir. Bu yazı Necip Fazıl’ın şiirde yaptığı değişiklikleri onun “idrak”inde arama çabasının ürünüdür.

Keywords: