Bu çalışmada, Türk şiir tarihinde nesnel gerçeklik, yalınlık ve doğallığı esas alan bir estetik alt yapıyla, 1930’lu yılların sonundan itibaren toplumun alt ve orta katmanlarının dünyasını yansıtmayı hedefleyen Garip (I. Yeni) şiirine, “humour/mizah” ögesinin estetik yapı, an¬latım biçimi ve topluma yönelişte bir kaynak oluşu üze¬rinde durulacak; ayrıca İkinci Yeni şiirine “humour”dan çok “ironi”nin kullanılması ve her iki şiir hareketinin humour ve ironiyi şiirde kullanış şekli değerlendirilmeye çalışılacaktır.
in this study, the objective reality in the history of turkish poem is to stand in the form of leanness and naturalness, which aims to reflect the world of the lower and medium layers of society from the end of the 1930s and to evaluate the aesthetic structure of the “humour047mizah” and a source in the direction of the society, and also the use of a lot of “ironi” from the second new poem to the “humour” and the way each two poem movements will be used in humur and ironi poem
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler; Spor Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|