Views
122
Downloands
17
Sanatta kütle ve yüzey denildiğinde akla ilk gelenin heykelin kütle, resmin ise yüzey sanatı olduğudur. Heykel dendiğinde, mekân içerisinde yer kaplayan, gölgesi yere düşen üç boyutlu nesneler; resim dendiğinde ise bir takım araçlarla üzerine müdahale edilmiş ve boyanmış, iz bırakılmış yüzeyler akla gelir. Ne var ki modernist sanatın eleştirel kutbunda gerçekleşen ifade biçimleri günümüzde bu iki alanın sınırlarını çizmeyi zorlaştırır. Bu metinde günümüz sanatından örneklerle geleneksel heykel ve resim tanımlamalarının kütle ve yüzeye dayalı sınıflandırılmasının nasıl sorunsallaştırıldığı ele alınmıştır. Disiplinler arası üretimin heykel ve resim arasındaki sınırları eritmesine rağmen, gene de geleneksel anlamıyla resim ve heykel üretiminin paralel tarihine dikkat çekilmiştir.
When the art is called mass and surface, the first thing that comes to mind is the mass of the statue and the painting is the art of the surface. When the statue is said, the three-dimensional objects that cover the ground in the space, the shadow falls to the ground; when the picture is said, the surfaces interfered with a set of vehicles and painted, the trace left is thought. However, the forms of expression that occur in the critical poles of modernist art make it difficult to draw the boundaries of these two spaces today. This text discussed how the classification of traditional sculptures and paintings based on mass and surface is problematized by examples from today’s art. Although interdisciplinary production erupted the boundaries between statue and painting, it was still noted the parallel history of painting and painting in the traditional sense.
Field : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler; Spor Bilimleri
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley