Özet:

İşgücü piyasasında aracılık hizmetlerinin tarihi, ilk uygarlıkların kurulması ile başlamaktadır. Yeni alet ve makinelerin icat edilmesi ve teknolojinin gelişmesi neticesinde işgücü piyasası, işçilerden çağın niteliklerine uygun taleplerde bulunmaya başlamıştır. Bu taleplere cevap vermek amacıyla işgücü piyasasında işverenin işgücü, işçinin ise iş bulma gereksinimini karşılamak amacıyla aracılık hizmetlerine ihtiyaç duyulmuştur. Söz konusu aracılık hizmetleri ilk başlarda kiliseler gibi yardım kuruluşları tarafından verilmiştir. Daha sonraları aracılık hizmetleri belediyeler ve sendikalar tarafından verilmeye başlanılmıştır. 1930’lu yıllarda çıkarılan sözleşmelerde işçi ve işveren arasındaki aracılık hizmetlerinin Özel İstihdam Büroları (ÖİB) tarafından verilmesi yasaklanırken, daha sonra işgücü piyasası şartları göz önüne alınarak ÖİB’nin çalışmalarına sınırlı da olsa izin verilmiştir. Çalışmada Panel Veri yöntemi kullanılmıştır. Bu çalışmada ortaya çıkan sonuç ise, bir ülkede istihdamın artırılabilmesi için Özel İstihdam Bürolarının sayılarının artırılmasıdır

Anahtar Kelimeler: