Özet:

Sanatın, bilimin ve günlük hayatın işleyişini belirleyen etkenler zaman ilerledikçe hızla değişmektedir. Bu değişimler ve gelişmeler eğitim anlayışında ki değişiklikleri de beraberinde getirmektedir. Önceki yıllarda öğretmenin aktif olduğu yöntemler artık yerini öğrencinin aktif olduğu anlayışlara bırakmıştır. Öğrenci merkezli eğitim yöntemlerinden bir tanesi de yaratıcı dramadır. Bu araştırmanın amacı Pamukkale ve Adnan Menderes Üniversitelerinde öğrenim gören sınıf öğretmeni adaylarının yaratıcı drama yöntemi kullanmaya ilişkin özyeterlik algılarını çeşitli değişkenlere göre değerlendirmektir.  Araştırmada betimsel araştırma modellerinden tarama yöntemine başvurulmuştur. Tarama modelinde araştırmaya konu olan birey, konu ya da nesne, kendi koşulları içinde, var olduğu şekliyle tanımlanmaya çalışılır. Araştırma Pamukkale Üniversitesi ve Adnan Menderes Üniversitelilerinin Eğitim Fakültelerinde öğrenim görmekte olan toplam 380 sınıf öğretmeni adayı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma verilerinin elde edilmesinde Can ve Günhan  (2009) tarafından geliştirilmiş olan “Yaratıcı Drama Yöntemini Kullanmaya Yönelik Özyeterlik Algısı Ölçeği” kullanılmıştır. Bu araştırmada öğrencilerin yaratıcı drama yöntemini kullanmaya yönelik özyeterlilik algıları belirlenmeye çalışılmıştır. Her iki Üniversitenin sınıf öğretmenliği anabilim dallarında öğrenim gören öğretmen adaylarına uygulanan ölçek verilerinden elde edilen puanlar SPSS 18.00 istatistik programında değerlendirilmiştir. Verilerin çözümlenmesinde yüzde, frekans, t-testi ve tek yönlü varyans analizinden yararlanılmıştır. Yaratıcı drama yöntemini kullanmaya yönelik özyeterlik algıları açısından PAÜ ve ADÜ öğrencileri arasında anlamlı bir farklılık olduğu ancak “sınıf düzeyi, atölye eğitimi almış olma, öğretim elemanının yeterli bulma” değişkenlerinde anlamlı bir farklılık olmadığı tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: