Abstract:

İnsanoğlunun hayatını huzur ve güven içinde sürdürebilmesi için oldukça önemli bir yere sahip olan barış, günümüzde üzerinde en çok konuşulan ve tartışılan konuların başında gelmektedir. Dünün ve bugünün dünyasında barışın insan toplulukları arasındaki durumu, sosyal bilimlerin temel araştırma alanlarından biridir. Bununla birlikte insan hayatı için önemli bir yer teşkil eden barış sorunsalı, düşünce tarihi boyunca filozofları da meşgul etmiştir. Düşünürlerin barış hakkındaki düşünceleri onların temel felsefe karakterleriyle ilintili olmakla birlikte, dönemin hâkim düşünce tarzı ve siyasi yapısı ile etkileşim halinde olduğu gözden kaçmamaktadır. Öyle ki İlkçağ’da Platon ve Aristoteles’in barış anlayışları, dönemin siyasi konjonktürü ile yakından ilgilidir. Ortaçağ düşüncesinde ise barış teorileri dinî bir içerikle kaleme alınırken, Yeniçağ’la birlikte doğal hukuk, politik güç ve sözleşmeci kuram gibi konular, barış teorilerinin oluşmasında etkili olmaya başlamıştır. Bu çalışmanın amacı İlkçağ’dan Yeniçağ’a kadar olan felsefe tarihi içindeki barışla ilgili düşüncelerin nasıl evrildiğini okuyucuya sunmaktır. Bu çerçevede barışı temellendirme konusunda hangi faktörlerin etkili olduğu ve geleneksel çizgiden ayrılan teoriler olup olmadığı analiz edilecektir. 

Keywords: