Abstract:

Barınma, her büyük depremi izleyen önemli bir sorundur. Toplumsal ve ekonomik yaşam üzerindeki etkisi nedeniyle deprem sonrasında barınma sorununun mümkün olankısa zamanda çözülmesi çok önemlidir. Afetin başlaması ve afetten zarar gören ailelerin kalıcı yerleşime geçmesine kadar olan dönemde değişik geçici barınma/yerleşim modellerinden yararlamlabilmektedir. Bir deprem bölgesi olan Türkiye’de büyük depremler sonrasında genellikle bunlardan biri olan Afet Sonrası Geçici Yerleşim Alanları (ASGYA) kurulmaktadır. Buradaki temel amaç afetzedelerin günlük yaşam pratiklerinekısa süre içinde dönmelerini sağlayarak ekonomik ve sosyal yaşamın normalleşmesini sağlamaktır. Ekim ve Kasım 201 l’de Erciş ve Van’da gerçekleşen iki büyük depremde 644 kişi yaşamını kaybetmiş, 160.000’i aşkın kişi evsiz kalmıştır. Deprem sonrasında barınma sorununun çözümü amacıyla üç aşamalı bir süreç belirlenmiştir: Çadırlarla geçici barınma, konteynerlerden oluşan ASGYA’lar ve kalıcı yerleşim. Ancak ASGYA’larm nasıl yönetileceği ayrı bir sorun olarak ortaya çıkmıştır. Bu çalışmada Erciş örneğinde, yeterli ön hazırlık olmaksızın somut koşullar içinde gelişen ASGYA’larm yönetimi deneyimi tanımlayıcı bir yaklaşımla ortaya konmuştur. Housing is a serious problem following any great earthquake. Resolving the housing problem as soon as possible after an earthquake is a crucial issue because of its impacts on the social life and economy. Different types of temporary accommodations could be used between the onset of the disaster and the period when disaster affected families regain permanent housing. One of the temporary accommodations types is Post-Disaster Temporary Settlements (PDTS) which are constructed in the aftermath of every major earthquake in Turkey, an earthquake-prone region. The main objective here is to make sure transition to normal social and economic life through the earthquake victims can resume their daily routines in the shortest time possible. In October and November 2011, two large earthquakes devastated Ercis and Van. 644 people died, and more than 160.000 people were made homeless. In response, a housing strategy requiring three sequential stages of building has been decided: Temporary sheltering by tents, PDTS by containers and permanent housing. But how to administrate of the PDTS’s have been emerged as a distinct problem. This paper examines constructing and administration of PDTS’s has been established in Ercis in a descriptive approach. Findings show that the PDTS’s have been established without sufficient pre-disaster preparedness and in the concrete conditions.

Keywords: