Özet:

Absürd tiyatronun amacı dünyanın uyumsuzluğunu gösterip, insanın bu uyumsuzluğun bilincine varmasını sağlamaktır diyebiliriz. Bu tiyatro, evrende insanı mutlu edecek bir düzenin olmadığını, onun koca bir aldatmaca içinde yaşamını sürdürdüğünü savunur: Ölüm gerçeğinin var olduğu bir dünyada insanoğlu nasıl mutlu olabilir ki? Öleceğini bile bile yaşamak saçmanın ta kendisi değil mi? Bu bağlamda tiyatronun bir rolü olmalıydı. İnsan içinde bulunduğu gerçekle yüz yüze gelmeliydi. Absürd tiyatro saçma olanı saçma yollarla, geleneksel kuralları yıkarak gösterme yolunu seçer ve insanın içinde bulunduğu bu umutsuz durum karşısında gösterebilecek iki tepkinin sözkonusu olduğunu belirtir: Birincisi, kaderine boyun eğip ağlamak ki, bu güçsüz insanın yapacağı bir başvuru olarak kabul edilir. İkincisi de, içinde bulunduğu duruma dayanmayı, ona uzak bir mesafeden bakmayı önerir. Diğer bir deyişle gülmeyi, onunla alay etmeyi ve de güçlü olmayı… İşte Absürd tiyatro ikinci yolu seçer ve insanlığın trajik durumunu, komik unsurları daha doğrusu trajik ile komiğin bileşimi olan kara güldürü türünü kullanarak gözler önüne serer. Bu bileşim öylesine iç içe geçirilmiştir ki nerde ne zaman güleceğimizi bazen bilemeyiz. Absürd tiyatronun önemli yazarlarından olan Eugene Ionesco bu tiyatro türününgüzel örneklerini sunmuştur. O, bize komik ile trajiğin birbiriyle ustaca birleştirildiği ve birini diğerinden ayırt etmenin zaman zaman imkansız olduğu bir labirent sunar. Ionesco tiyatrosunda yaşamdan büyük bir gösteri sunulur. Bu gösterinin ne tamamen trajik ne de tamamen komik olduğunu söyleyebiliriz. İkisi arasında gelgitlerin bulunduğu bazen komiğin bazen de trajiğin ön plana geçtiği bir gösteridir bu. Makalemizde bu bileşimi analiz etmeye, ve Ionesco tiyatrosunda her ne kadar zaman zaman trajik ögeler tehdit edici biçimde kendini hissettirse bile komiğin hep birinci planda yer aldığını göstermeye çalıştık

Anahtar Kelimeler: