Abstract:

Son yıllarda üzerinde önemle durulan konulardan biri de girişimcilik ve girişimci kültürün toplumlar arasında gösterdiği farklılıklardır. Girişimciliğin öneminin artması, ekonomilerin iktisadi ve sosyal gelişimi açısından hayati işlev görmesiyle yakından ilişkilidir. Girişimcilik, ülkelerin kalkınmasında, teknolojinin gelişmesinde büyük rol oynarken, ayrıca ülkenin sanayileşmesine, endüstriyel çeşitliliğine ve rekabet gücünün düzeyine de önemli katkılar sağlamaktadır. Giderek artan girişimcilik faaliyetleri, durgun ekonomileri harekete geçirmekte, yeni iş alanlarının oluşturulmasına ve istihdam sorunlarının çözümüne yardımcı olmaktadır. Girişimcilik, aynı zamanda gelişmekte olan ülkeler açısından ekonomik büyüme için vazgeçilmez bir araç olarak görülmektedir. Bu olgu, bugün için gelişmiş ekonomiler dahil olmak üzere küresel ölçekte kabul görmektedir. Girişimcilik, sosyal ve kültürel yapının olanaklarıyla yakından ilişkilidir. Bazı toplumlarda girişim ruhu ve coşkusu baskılanırken, bazılarında teşvik edilmektedir. Girişimciliğin genel kabul görmüş tanımı içinde yer alan “risk alabilme gücü” ve “yeniliklere açık olma” geleneksel toplumlarda zayıf kalabilmektedir. Geleneksek toplumlarda, düzeni değiştirmek ve alışılmış kalıpların dışına çıkmak hoş görülmez ve bastırılmak istenir. Bunu çözmek ve girişimci ruhtan olabildiğince yararlanmak adına yabancı girişimcilik devreye girmektedir. Türkiye’nin bugüne kadar yeterince yararlanamadığı yabancı girişimci (yabancı sermaye) kavramı, Türk ekonomisinin küresel düzeyde rekabet edebilen bir ekonomiye dönüşümü için önemli bir role sahiptir. Bu çalışmada, Türkiye’nin yabancı girişimcidenüst düzeyde yararlanabilmesi için oluşturulması gereken ekonomik ve politik yapı üzerinde durulacaktır.

Keywords: