Views
52
Downloands
17
Âlemin zaman içinde vücûda gelip gelmediğine dair tartışma düşünce tarihinde kadim bir geçmişe sahiptir. Platon öncesi döneme kadar izleri sürülen söz konusu tartışma İslâm düşünce tarihinde de önemli bir yer işgal eder. Kelam ile felsefe ekolleri arasında cereyan eden münazaralarda kelamcılar, âlemin yokluğu üzerinde bir zaman geçtikten sonra yaratıldığını ileri sürerken filozoflar ise Allah’ın âlemden zamansal olarak değil zatî bir öncelikle mukaddem olduğunu savunurlar. Klasik dönem sonrası devam eden tartışmalarda probleme dair yeni çözümler ortaya konulmuştur. Bu makale klasik dönem sonrası İslam felsefesinin önemli simalarından biri olan Molla Sadrâ’nın hudûs anlayışını konu almaktadır. Kendinden önceki hudûs yaklaşımlarını değerlendiren Molla Sadrâ, hareket-i cevherî teorisi bağlamında probleme yeni bir yorum getirir. Hareket ve zamanı, seyyal varlığın birer boyutu olarak gören Sadrâ’ya göre hareketin bizzat kendisi anlamına gelen yaratmanın olmadığı mevhum bir zamanın varlığı söz konusu olamaz. Bu anlamda âlem, öncesinde yokluk olan muayyen bir zaman diliminde yaratıldığı anlamda hâdis değil, yaratmanın zaman mecrasında gerçekleştiği anlamda hâdistir. Metafiziğin en girift meselelerinden biri olan bu problem hakkında Molla Sadrâ’nın yorumu kelamcılar ile filozoflar arasında kısırdöngüye dönüşen tartışmalarda bir uzlaştırma ve inkişaf sadedinde görülebilir.
The discourse of whether the world will come in the body in time has an ancient history. This debate, which has been traced until the pre-Platon period, occupies an important place in the Islamic thought history. Through the creation of the world, the philosophers claim that the world has been created after a time passed on the absence of the world, while the philosophers claim that God is not temporarily from the world, but with a substantial priority. After the classical period, discussions on the problem have revealed new solutions. This article is about Molla Sadrâ’s humus understanding, one of the important symbols of post-classic Islamic philosophy. Molla Sadrâ, who evaluates its previous humus approaches, brings a new comment on the problem in the context of the movement-i cevheric theory. Movement and time, according to the Sadrâ, which sees as a dimension of the seyal existence, cannot be the existence of a present time where the movement itself does not mean the creation. It is not the creation, but the creation is the creation, the creation is the creation, the creation is the creation, the creation is the creation. Molla Sadrâ’s explanation of this problem, one of the metaphysical issues, can be seen in a simplicity of reconciliation and development in the discussions that turn into a discourse between the philosophers and the philosophers.
Field : İlahiyat
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
