Özet:

İslam hukuk ekollerinden Hanefiliğin kurucusu olan Ebû Hanîfe’nin fetvalarında ilk başvuru kaynağı olan Kur’an-ı Kerim’in farklı okuyuş şekilleri (kıraatleri) vardır. Bunlar bazı durumlarda anlam, yorum ve hüküm farklılıklarına sebep olmaktadır. Biz de araştırmamızda kıraatlerin yaygın olduğu bir şehirde (Kufe) ve henüz tasnif ve tedvinlerinin yapılmadığı bir dönemde yaşayan Ebû Hanife’nin bu husustaki yaklaşımını ele almaya çalıştık. Bu bağlamda özellikle ondan nakledilen bazı kıraat farklılıklarını ve hüküm verirken onlardan nasıl istifade ettiğini ele aldık. Görünen o ki Ebû Hanife hem sahih hem de zayıf bazı kıraatleri okuyup nakletmiş hatta onlardan hüküm çıkarma konusunda istifade etmiştir. Bunun yanında okumadığı halde Ebû Hanife’ye nispet edilen bazı kıraatlerin söz konusu olması da mümkün gözükmektedir.

Anahtar Kelimeler: