Views
4
2050 yılına gelindiğinde OECD ülkelerindeki her on kişiden biri 80 yaş ve üzerinde olacaktır. Yaşlanan nüfusun ülkeler üzerinde sağlık ve sosyal hizmetlere olan talebin artması, işgücünün azalması ve bağımlılık oranının artması gibi çeşitli etkileri olacaktır. Türkiye’de yaşlıların uzun süreli bakımını (USB) sağlamak büyük ölçüde aile üyelerine dayanmaktadır. Bu çalışmada, ulusal düzeyde temsili bir mikro veri seti olan Türkiye İstatistik Kurumunun Zaman Kullanım Anketi'ni kullanarak kapsamlı bir dizi demografik ve sosyoekonomik değişken ile kayıt dışı uzun süreli bakım verme arasındaki ilişkiyi incelemekteyiz. Çok değişkenli bir regresyon analizi kullanarak, kadınların ücretsiz kayıt dışı bakım hizmeti sunma olasılığının daha yüksek olduğu sonucuna ulaştık. Bulgular ayrıca evli ve ileri yaşta olmanın kayıt dışı uzun süreli bakımın önemli belirleyicileri olduğunu ortaya koymaktadır. Buna karşılık, gelir düzeyi ve hane özelliklerinin kayıt dışı uzun süreli bakımın önemli belirleyicileri olduğuna dair anlamlı bir kanıt bulamadık. Bu çalışmanın bulguları, sağlık ve sosyal hizmetlere yatırım yapmak ve işgücüne katılımı teşvik etmek amacıyla politikalar geliştirmek gibi gelecekteki uygulamalar için bir dizi önemli politika çıkarımına sahiptir.
By 2050, one in ten people in OECD countries will be 80 aged or older. The aging population will have several impacts on countries, such as increased demand for healthcare and social services, a smaller workforce, and a growing dependency ratio. Türkiye relies heavily on family members to provide long-term care (LTC) for their elderly. In this paper, we study the relationship between a comprehensive range of demographic and socioeconomic variables and informal long-term caregiving using the Turkish Statistical Institute’s Time Use Survey, a nationally representative micro dataset. Employing a multivariate regression analysis, we find that women are more likely to provide unpaid informal caregiving, albeit lacking strong statistical significance. The findings also reveal that being married and older are significant predictors of providing informal LTC. In contrast, we find no significant evidence that income level and house characteristics are crucial determinants of informal LTC. The findings of this study have a number of important policy implications for future practice, such as investing in healthcare and social services and developing policies to encourage LTC workforce participation.
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
