Views
135
Downloands
19
Sinematografi, film yapım sürecindeki tasarımın bütününü tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Görüntüleme, kurgu, ışıklandırma, dekor, mekȃn, makyaj, kostüm, ses, özel efekt gibi birçok unsurun belirli bir bakış ve bütünlük ile oluşturduğu bu kavramın en önemli unsurlarından biri de çerçeveleme yani kompozisyondur. Çerçeve içinde yer alacak objelerin, mekȃnın, oyuncuların, renklerin tasarımı yapım öncesi süreçte ciddi bir çalışma ve prova gerektirmektedir. Sinematografik çerçeveleme, diğer unsurların birbiri ile ilişkilerinden doğmakta ve yönetmenin kendisine ait bakış açısını ortaya çıkarmaktadır. Çerçeve içindeki kompozisyonun oluşturulmasında ve estetize edilmesinde üçte bir kuralı, Fibonacci spirali, ufuk çizgisi kuralı, doku, ritim, yalınlık, fon gibi birçok kural ve madde devreye girmektedir. Çerçeveleme yapılırken estetiğin sağlanması için ön plana çıkan iki madde simetri ve perspektif olmuştur. Bu iki kavram sinema doğduğu günden bugüne birçok yönetmen tarafından farklı yaklaşımlarla kullanılmıştır. Stanley Kubrick için simetri kullanımı filmlerine büyük ölçüde yayılırken, Steven Spielberg ve Paul Thomas Anderson gibi yönetmenler için çektikleri filmlerde üçte bir kuralına uymak veya Fibonacci spirali ekseninde çerçeveleri oluşturmak bir gelenektir. Amerikalı bağımsız yönetmen Wes Anderson da çerçeveleme konusunda başta simetri ve perspektif olmak üzere bu maddelere uygun bir sinematografi sergilemektedir. Bu araştırmanın temel amacı simetri ve perspektif kavramlarını Wes Anderson’un filmleri ekseninde tartışarak sinematografik çerçevelemenin önemini ortaya koymak, simetri ve perspektif kullanımının, onun filmlerindeki sinematografiyi nasıl dönüştürdüğünü ortaya çıkartmaktır. Keşif amaçlı bir alan araştırması olan bu çalışmada filmler arası betimsel analiz yöntemi kullanılmış; yönetmenin filmografisinde bulunan dokuz filmde simetri ve perspektif kullanımı görseller eşliğinde desteklenerek, salt estetik kadrajlar ortaya çıkarmak için değil, yönetmenin kişisel anlatım yönteminde bu iki kavrama verdiği önem vurgulanmıştır.
Cinematography is a term used to define the whole of the design in the filmmaking process. Imaging, fiction, lighting, decor, makeup, makeup, costume, sound, special effects, and many elements, one of the most important elements of this concept, which is formed with a particular view and integrity, is the framework, that is, the composition. The design of the objects that will be included within the frame, the furniture, the players, the colors requires serious work and testing in the pre-production process. The cinematographic framework is born from the relationships of the other elements with each other and reveals the director’s own point of view. In the creation and aesthetization of the composition within the frame, a third of the rule, the Fibonacci spiral, the horizontal line rule, the tissue, the rhythm, the uniformity, the foundation, and many rules and substances are involved. The two matters that came to the forefront to ensure aesthetics were symmetry and perspective. These two concepts have been used by many directors with different approaches since the birth of the cinema to this day. While the use of symmetry for Stanley Kubrick is widely spread in films, it is a tradition for directors like Steven Spielberg and Paul Thomas Anderson to follow a third of the rule in films they draw or to create frameworks in the Fibonacci spiral axis. The American independent director, Wes Anderson, also shows a film that fits these matters, primarily symmetry and perspective on frameworking. The main purpose of this research is to reveal the importance of cinematographic framework by discussing the concepts of symmetry and perspective in Wes Anderson's film axis, and to reveal how the use of symmetry and perspective transforms the cinematography in his films. In this study, which is a field research for discovery, the method of inter-film visual analysis was used; in the filmography of the director, the use of symmetry and perspective was supported by the accompaniment of images, not just to reveal aesthetic characteristics, but the importance that the director gave these two concepts in the personal narrative method was emphasized.
Field : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Ulusal
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
