Özet:

Gramercilik geleneğimizde yaygın olarak “bildirme eki” terimiyle karşılanan; Eski Uygur Türkçesinden itibaren tur- fiilinin anlam kırıntısını taşıyan ekleşmiş biçimiyle cevheri ek fiil fonksiyonunu icra eden bir morfolojik unsurun varlığı başından beri dilcilerin dikkatini çekmiştir. Türk dilinde kelime +/- ek ilişkisinin ortaya çıkardığı sonuçların tespitinde birtakım gelenekçi yaklaşımların tesiriyle üst ve alt kategorileri ve bunlar arasındaki hiyerarşik ilişkileri tespit etmede zorluk çekildiği aşikardır. Bu zorluklardan biri de gramer külliyatımızda genellikle “+DIr bildirme eki” diye anılan unsurun tespit, tarif ve tasnif sürecinde kendini göstermiştir. Bu makalede +DIr- cevheri ek fiilinin özellikle kelimeden eke dönüştükten sonraki süreçte ne olup ne olmadığıyla ilgili ortaya çıkan değerlendirmelerden oluşan ve son haliyle oldukça karmaşık görünen gramerlik yorumlar, münhasıran bu ek üzerine yazılmış metinler üzerinden takip edilmek suretiyle bir incelemeye tabi tutulacaktır. Sonuç olarak yeterince tartışılmadığı düşünülen +DIr- cevheri ek fiilli cümlelerin bir başka cümlenin öğesi olarak görevlendirilmesi durumunda ortaya çıkan ve kelimenin veya cümlenin yapısındaki değişimle ilişkilendirilen örneklerin aslında böyle bir değişime yol açmadığı vurgulanmıştır.

Anahtar Kelimeler: