Abstract:

1930 yılından itibaren etkili bir dış politika izlemeye başlayan Türkiye, sınırlarını güvence altına alabilmek amacı ile diğer devletlerle olan ilişkilerini barışçıl bir zemine oturtmak istemiştir. Bu doğrultuda Türkiye’nin, Ortadoğu devletleriyle olan ilişkileri önem arz etmiştir. Doğu devletleri ile olan sınır sorunlarına bir çözüm geliştirmek isteyen Türkiye, bu devletler ile olan ilişkilerini sağlam bir zemine oturtmak için “Yurtta Sulh, Cihanda Sulh” ilkesi doğrultusunda ülke topraklarını güvenceye almak adına Ortadoğu’daki devletlerle bir pakt imzalamayı amaçlayan bir politika izlemiştir. Uluslararası alanda yaşanan gelişmeler, Türkiye’nin Ortadoğu’da daha etkin bir politika izlemesini sağlamış ve bu politikanın sonucunda 1937 yılında, Türkiye, İran, Irak ve Afganistan arasında Sadabad Paktı imzalanmıştır. Bu çalışma, Sadabad Paktı’na giden süreçte Türkiye’nin Ortadoğu politikasını ortaya koymayı amaçlamaktadır.

Keywords: