Abstract:

Çin'in tarihsel gelişimi, çocuğa yönelik bakış açısında yaşanan değişmeleri içinde barındırmaktadır. Bu değişimler Çin'de Klasik dönem, Qing hanedanlığının son dönemi ve Dört Mayıs Dönemi üzerinden açık bir şekilde görülmektedir. Geleneksel feodal Çin kültürünün ve ahlak öğretilerinin toplumsal hayata şekil verdiği Klasik Dönemde, toplumsallığın ön planda olması insanın birey olarak var olmasını engellemiştir. Toplumun en alt tabakasında bulunan çocuk, ebeveynlerine koşulsuz olarak itaat etmekle yükümlü kılınmıştır. Qing hanedanlığının son döneminde (1840- 1912), yurtdışında eğitim gören Çinli aydınlar ve reformcular, Batı'nın düşünce kültürüne temas etmişlerdir. Bunun sonucunda, binlerce yıldır göz ardı edilen çocuğun ülkenin yok olmaktan kurtarılmasındaki rolü üzerine yoğunlaşmışladır. Bu süreçte yapılan çalışmalar, çocuğun toplumda bir birey olduğu düşüncesinin lizlenmesine büyük katkı sağlamıştır. Dört Mayıs Döneminde (1919-1921), Yeni Kültür Hareketi'nin doğuşuyla birlikte geleneksel feodal kültüre şiddetli bir darbe vurulmuştur. Demokrasi, özgürlük, eşitlik, hümanizm vb. modern düşüncelerin yaygınlaştığı bu dönemde, çocuk birey olarak bağımsızlığına tam anlamıyla kavuşmuştur. Bu çalışmada, Çin'de çocuğa yönelik bakış açısının tarihsel değişimi ve gelişimi Klasik Dönem, Qing hanedanlığının son dönemi ve Dört Mayıs Dönemi üzerinden sergilenecektir. Tarihi süreçte, çocuğun siyasal ve toplumsal yaşamda giderek artan önemine dikkat çekilerek çocuğun keşfinin ve bağımsızlığının Çin'in modernleşme yolundaki öneminin ortaya konması amaçlanmaktadır. Çalışma, Çin'in tarihsel gelişiminin çocuğa bakış açısı üzerinden değerlendirilmesi bakımından önem taşımaktadır.

Keywords: