Görüntüleme
58
İndirme
13
Klasik Türk şairlerince, altı yüz yıl boyunca hüküm süren Osmanlı padişahlarına dair kaleme alınmış sayısız manzume bulunmaktadır. Bunlar kaside, mesnevi, kıt‘a-ı kebîre gibi birçok nazım şekillerinde olabilmekle birlikte, çoğunlukla methiye tarzında ya mersiye türünde yazılmış manzumelerdir. Bu bağlamda, Osmanlı İmparatorluğu’nda şairler tarafından hakkında en çok kalem oynatılmış padişahlardan biri de III. Selim’dir diyebiliriz. Bunda padişahın şairi ve sanatkârı koruyup kollayan yaklaşımının, yani şair/sanatçı-hami ilişkisinin etkisi olduğu açıktır. Çünkü Klasik Türk şairleri, sanata uzak padişahlardan pek hazzetmemiş, onlar hakkında fazla manzume kaleme almamışlardır. Sözgelimi III. Selim’den sonra tahta geçen IV. Mustafa (1807-1808) hakkında şairlerce tek bir manzumenin bile kaleme alınmayışı bu duruma örnek olarak gösterilebilir. Diğer yandan III. Selim methinde yazılmış seksenin üzerinde manzume olduğu bilinmektedir. Şüphesiz edebiyat araştırmaları, özellikle de metin neşri işlemleri devam ettiği sürece bu manzumelerin tespit edilen sayısı artış gösterecektir. Makalede XVIII. yüzyıl şarih ve şairlerinden Yûnus Edîb’in şimdiye kadar dikkate alınmamış bir Kıt‘a-ı Kebîre’si üzerinde durulmuş, manzume şekil ve muhteva açısından ayrıntılı olarak değerlendirilmiştir. Bu çalışmayla III. Selim’e dair yazılan manzumeler literatürüne bir yenisini daha eklemek, bilinmeyen şairi (Yûnus Edîb) ve onun şiirini bilim âlemine tanıtmak amaçlanmaktadır.
According to the classical Turkish poets, there are countless manuscripts written about the Ottoman princes who ruled for six hundred years. These can be in many forms of nazim, such as kaside, mesnevi, kitt-a-i kebîre, but most of them are manuscripts written in the style of methiye or in the type of mercy. In this context, one of the most pen played on the poets in the Ottoman Empire is III. I can say it is Selim. It is clear that the Padişah’s approach to protecting and protecting the poet and the artist, i.e. the relationship between the poet/artist-hami, is influenced. Because the Classical Turkish poets did not enjoy the art far from the padişahs, they did not get too much manuscript about them. The promise III. Thro
There are various manzume poems written by the Classical Turkish poets about the sultans of the Ottoman, which had reigned for six hundred years. These were in various verse forms such as kaside, mesnevi and kıt‘a-ı kebîre, usually written in methiye or mersiye types. In this respect, we could argue that Selim III was one of the Sultans in the Ottoman Empire, for whom the poets wrote about the most. It is clear that this was mainly based on the protective attitude of the Sultan towards the poets and artists; that is the poet/artist-superior relationship. Hence, Classical Turkish poets did not appreciate Sultans who were distant to art and they did not write many manzume about them. This could be exemplified through the fact that no manzume was written by the poets about Mustafa IV (1807-1808), who reigned after Selim III. On the other hand, it is known that there have been more than eighty manzume appraising Selim III. There is no doubt that the identified number of these manzume would increase as long as the literature research and particularly the publishing continue. In this article, a Kıt‘a-ı Kebîre, which belongs to Yûnus Edîb, one of the sari and poets of the 18th Century and has not been studied until today, was reviewed in terms of its form of manzume and content. This study aims to add a new piece to the literature of manzume written for Selim III and to introduce this unknown poet (Yûnus Edîb) to the world of science along with his poem.
Alan : Eğitim Bilimleri; Güzel Sanatlar; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
