Özet:

Bu araştırmada, annelerin okul öncesi dönem çocuklarının ev içi ve ev dışı ortamlardaki duygusal ifadeleri hakkındaki görüşlerini incelemek amaçlanmıştır. Nitel araştırma yöntemlerinden olgu bilim deseni kullanılan çalışmada veriler araştırmacılar tarafından geliştirilen anne görüşme formu ile toplanmıştır. Çalışmaya, Malatya ilinde ikamet eden ve çocuğu anaokuluna devam eden 20 anne katılmıştır. Anneler ile bireysel yapılan görüşmeler sonucunda çocukların ev içi ve ev dışı duygusal ifadeleri ile ilgili bulgular incelenmiştir. Araştırma sonucunda, çocukların ev içi ve ev dışı ortamlardaki huzurlu ve huzursuz duygu ifadelerinde benzerlikler ve farklılıklar olduğu görülmüştür. Çocukların ev ortamında huzurlu duygularını çoğunlukla dokunma ve sözel iletişim yoluyla ifade ettikleri, ev dışı ortamlarda ise coşkulu hareketlerle ve sözel iletişim yoluyla ifade ettikleri ev ortamında huzursuz duygularını çoğunlukla ağlama, bağırma/öfke yoluyla gösterirken ev dışı ortamlarda çoğunlukla sözel iletişim ve bağırma/öfke yoluyla ifade ettikleri görülmüştür. Çocukların ev ortamında duygusal olarak en yakın oldukları kişilerin anne ve babalar olduğu ev dışı ortamda ise anne/büyükbaba gibi aile büyükleri ile arkadaşlar olduğu görülmüştür. Anneler ile çocukları arasında duygusal bağın genellikle konuşma ve dokunma yoluyla gerçekleştiği görülmüştür. Çocukların çoğunluğunun duyguları tanıma ve anlamada yeterli oldukları yönetmede ise yetersiz oldukları görülmüştür. Çocuklarda en fazla öfke-şiddet ve kıskançlık problemlerinin olduğu tespit edilmiştir. Annelerin çocuklarının duygusal problemlerine çözüm üretme konusunda kendilerini yeterli gördükleri ancak problem çözme yönteminden çoğunlukla pişman oldukları görülmüştür. Elde edilen bulgular literatür ışığında tartışılmış ve araştırma ile ilgili önerilere yer verilmiştir.

Anahtar Kelimeler: