Abstract:

Kuşaklararası ilişkiler çalışmalarının genellikle ilişkinin dayanışma boyutuna odaklanması, ve kuşaklararası çatışma kavramının olumsuz çağrışım yaratması, ilişkinin içsel bir parçası olan kuşaklararası çatışmanın bir araştırma alanı olarak ihmal edilmesine sebep olmuştur. Literatürdeki bu boşluktan yola çıkan bu çalışmanın amacı Türk toplumundaki kuşaklararası çatışmanın belirleyicilerini araştırmaktır. EQLS 2016 veri setini kullanarak, sosyodemografik faktörlerin, işlevsel ve ilişkisel dayanışma göstergelerinin kuşaklar arası çatışma algısını şekillendirmedeki etkisini incelemek için lojistik regresyon da dahil olmak üzere bir dizi analiz gerçekleştirilmiştir. Bu analizin sonuçları, diğer faktörler kontrol edildikten sonra, cinsiyet, yaş grubu, yaşamsal mekan (kır-kent), mali durum, medeni durum, istihdam durumu, eğitim düzeyi, aile büyüğüne bakım sağlama, hanedeki çocuk sayısı, düzenli yüz yüze etkileşim gibi faktörlerin nesiller arası çatışmanın algılanması üzerine bir etkisi olduğunu göstermektedir. Sonuçlar, erkek, genç (64 yaş ve altı), daha yüksek gelir ve eğitim düzeyine sahip, boşanmış, kentsel bölgede yaşayan, bekar ebeveyn, yaşlı aile üyesine bakmakla yükümlü, 4 ve daha fazla çocuk sahibi olan bireylerle karşılaştırıldığında, kadın, yaşlı (65 yaş ve üzeri), kırsal kesimde yaşayan, dezavantajlı sosyo-ekonomik geçmişe sahip, dul, aile işinde çalışan bireylerin Türk toplumunda kuşaklar arası çatışma vardır deme olasılığının daha yüksek olduğunu göstermiştir.

Keywords: