Özet:

Derrida yapısöküm felsefesiyle bütün hareketleri, duruşları, hatırlayış ve unutuşları sarsmış, derin ve kapsamlı bir aklediş ve algı operasyonu ile duyuş ve düşünüş ırmağının akışını değiştirmiştir. Herakleitos’tan Nietzsche’de kadar süren akışkanlık süreç anlayışına format atarak onu kendince diriltmiştir. Anlamın ve anlamlandırmanın yöntemimi değiştirmiş, onu bir olay, bir eylem olarak yeniden tanımlamıştır. Ülkesi üzerinde oyun kuran üst felsefe hareketine karşı “yazı” üzerinden olay çıkarmıştır. Dili yerinden, sözü mevkiinden etmiş, öz diline kıyan bakışlar karşısında kıyamet koparmıştır. Tahakkümü bir üstün güç tarafından dayatılan tek anlamı reddedip hür anlamı benimsemiştir. Avrupai dil ve felsefe geleneği içinden gerçekleştirdiği bir eylemle büyük haksızlığı ya da “büyük oyun”u deşifre etmiştir. “Yapı”sını dayatan devlet ve felsefesi, yapısının yavaş yavaş söküldüğünü fark etmektedir. Bu durumda fark edilen gerçeklik, anlamın eylem olarak gözükmesidir. Bu eylem, yapısöküm hareketinin bizatihi kendisidir. “Yazı”sı, onun Fransız dil ve düşünce tarzının içinde gerçekleştirdiği eylemin kanıtıdır. Anlam ve anlamlandırmanın son ucunun ele geçirilemeyişi dolayısıyla su yüzüne çıkan yeni kriz, Avrupa’nın çoklu yaşamı mümkün kılmayan dilinden çok dil ve dolayısıyla yaşam felsefesinde olduğunu göstermektedir. Yapısöküm, yeni yüzyıl felsefesinin alıcısını bulduğu bir mektup olmuştur. O bakımdan felsefenin dil ve yazı alanında maruz kaldığı durumu yeniden değerlendirmesi ve sökülen parçalarının metafizik bağlamında formatlanarak disiplinler arası alana kapsamlı bir şekilde sunulması gerekmektedir. Yapısöküm, parçası olduğu “büyük dil oyunu”u dünyanın gözü önünde deşifre etmiştir.

Anahtar Kelimeler: