Özet:

Bu çalışma, zaman ve mekân bağlamlarına dikkat ederek, Acurrî’nin eş-Şerî’a adlı eserini ve kelam ilimi çerçevesinde ehli hadis için sunduğu yaklaşımı incelemeyi hedeflemektedir. Bu eserin eş-Şariâ ismi, dikkat çekmektedir. Dolayısıyla bu çalışmanın amacı, Acurrî’nin anlatmak istediklerini tespit etmektir. Bu nedenle Acurrî'nin yaşadığı dönemi incelemekle başlayan bu çalışma, eş-Şariâ adlı eseri çerçevesinde Acurrî’nin kelam ilimi bağlamında ortaya koyduğu Epistemolojik ve metodoloji ilkeleri incelemektedir. Acurrî’nin yaşadığı dönem, mezhebî ihtilaflarla dolu olan bir dönem idi. Bunun, eserin muhtevasına yansıttığı görülmektedir. Nitekim Acurrî, kelam meselelerinde tartışmayı kabul etmemektedir. Müellif, eş-Şerî’a adlı eserinde ehli hadisin kelamî meselelerde yaklaşımını incelemektedir. Görüldüğü üzere Acurrî, ehli hadisin Kelam hususundaki epistemolojik yaklaşımını rivayetlere dayandırmaktadır. Zira rivayetler veya onun tabiri ile “sünenler” bize yeterli bilgi sunmaktadır. Rivayetlerin, Müslümanlara sunduğu bilgiden çıkmak bidat sayılır. Zira Hz. Peygamber ve Ashabı için yeterli olan bilgi, bizim için de yeterlidir. Ehli hadisin metot yaklaşımını da ortaya koyan Acurrî, tevili eleştirmektedir. Zira tevil, ihtilafın çıkmasına neden olacaktır. Acurrî, eş-Şerî’a adlı eserinde Müslüman kimsenin iman etmesi gereken konulara değinmektedir. Dolayısıyla eseri hadis ehli için son derce önem arz etmektedir. Acurrî’nin uzun uzun sahâbe, Onların adalet ve faziletlerinden bahsetmesi dikkat çekmektedir. Aslında bu mesele ehli hadis içim önemlidir. Zira sahâbe nesli bize bilgileri aktaran nesildir. Dolayısıyla onların adaletini ve faziletini ispat etmek gerekmektedir