Görüntüleme
46
İndirme
12
Bu çalışmanın temel amacı, evlilik uyum düzeyleri ile psikolojik iyi oluş düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Çalışmanın bir diğer amacı evli bireylerin evlilik uyum düzeyleri ile psikolojik iyi oluş düzeylerini çeşitli değişkenler açısından incelemektir. Bu araştırmada çocuk sahibi olan evli bireylerin evlilik uyum düzeyleri ile psikolojik iyi oluş düzeyleri çeşitli değişkenler açısından incelemeyi ve evlilik uyum düzeyleri ile psikolojik iyi oluşları arasındaki ilişkiyi belirlemeyi amaçlayan ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. İlişkisel araştırmalarda korelasyonel ve nedensel karşılaştırmalar sıklıkla tercih edilmektedir. Araştırmanın çalışma grubunun belirlenmesinde uygun örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Bu yöntemde araştırmacı, ihtiyaç duyduğu büyüklükteki katılımcı sayısına ulaşıncaya kadar en ulaşılabilir olan katılımcılardan başlayarak örneklemini oluşturmaya başlar. Bu araştırmanın katılımcılarını Türkiye’nin Samsun ilinde yaşayan ve çocuk sahibi olan evli bireyler oluşturmaktadır. Çalışmada yer alan 324 gönüllü katılımcının 158’i (%48.8) kadın, 166’sı (%51.2) erkektir. Katılımcıların yaşları 21-65 arasındadır. Araştırma bulguları evlilik uyumunun psikolojik iyi oluşun önemli ölçüde yordayıcısı olduğunu göstermiştir. Yine araştırmada evlilik uyum düzeyleri ve psikolojik iyilik hali düzeyleri evli bireylerin cinsiyetine göre anlamlı düzeyde farklılaşmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre evli bireylerin psikolojik iyi oluş düzeylerini artırmak için psiko-eğitim planı önerilebilir.
The main purpose of this study is to investigate the relationship between marital adjus tment levels and psychological well-being levels. Another aim of the study is to examine these variables from various perspectives. This study used a relational survey model to determine the marital adjustment predictor variables of married individuals. In relational studies, correlation and causal comparisons are commonly preferred. Convenience sampling method was used to determine study group. In this method, researchers start to create the sample by starting from participants that are easily accessed until desired sample size is achieved. For this purpose, 324 participants were reached and measurement tools were employed. The data were collected using Marital Adjustment Scale, Psychological Well-Being Scale and a personal information form. Participants of this study were married individuals with children in Samsun city of Turkey. Among 324 voluntary participants of this study, 158 (48.8%) were female and 166 (51.2%) were male. Age of participants ranged between 21-65. The findings showed that marital adjustment significantly predicts psychological well-being. Marital adjustment levels and psychological well-being levels did not differ significantly according to gender. According to the results, a psycho-education plan can be proposed to increase the psychological well-being of married individuals.
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
