Özet:

Bazı uzmanlara göre çocuklar hiçbir zaman göçmen sayılmazlar, çocuklar her zaman sürgündürler çünkü ne ayrılmaya ne de istedikleri zaman dönmeye onlar karar veremezler. Türkiye’deki Suriyeli sığınmacı çocuklar düşünüldüğünde onların adına karar veren ebeveynlerinin de sürgün olması ve geçicilik içeren bir statünün gölgesinde inisiyatif ve tasarruf yetkilerinin oldukça sınırlı olması hem kendileri hem de çocukları ile ilgili entegrasyon normlarının müzakere edildiği süreçlerin dışında kalmalarına neden olmaktadır. Bu bağlamdan hareketle, üzerine uzlaşı sağlanmış ve sosyal uyum yönünde atılması gereken önemli bir adım olarak değerlendirilmiş Geçici Eğitim Merkezleri’nin (GEM) kapatılması konusu mercek altına alınmıştır. Bu çalışma, Suriyeli öğrencilerin bilişsel-zihinsel ve sosyal-duygusal gelişimlerini yatay olarak delip geçen böylesine büyük bir müdahalenin sadece öğretmen ve idareci görüşleri üzerinden aktaran çalışmalara alternatif fikirler müzakere etmeye yönelik bir hamledir. Çalışma üç bölüme ayırılmıştır. Birinci bölümde Garza-Guerrero’nun açtığı düşünsel pencerelerden GEM’lerin işlevi değerlendirilmiştir. Sonraki bölümde ise Akhtar’ın duygusal ikmal kavramı üzerinden GEM’ler ele alınmıştır. Son bölümde, konu ile ilgili uluslararası alanyazında yer alan bir dizi çalışmanın sonuçlarına dayanarak GEM’lerin Suriyeli çocukların sosyal intibakı üzerinde adaptif rollerinin tartışılması ile çalışma ana eksenine oturtulmuş olmaktadır. Sonuç olarak, GEM’lerin kapatılması hususu uluslararası güncel alanyazın dikkate alındığında ve göçmen odaklı bir perspektif ile değerlendirildiğinde aslında güdülen amacın tam tersi sonuçların doğmasına sebebiyet vereme potansiyeli olduğu anlaşılmaktadır.

Anahtar Kelimeler: