Görüntüleme
89
İndirme
54
Felsefede güzelin ne olup olmadığı, neyin hangi ölçülerde “güzel” kabul edilip edilemeyeceği tartışma konusudur. Aristo, Eflatun, Immanuel Kant, Friedrich Schelling gibi felsefeciler, bu konuda farklı görüşler ileri sürmüşlerdir. Felsefeye göre güzel, insanın beğeni yargısından kaynaklanır. Güzelin, hoş, yüce, iyi, faydalı gibi farklı anlamları da bulunmaktadır. Güzelle ilgili her bir gösterge farklı duyu kanalında ortaya çıkmaktadır. Felsefecilerin en çok tartıştıkları konu, farklı kanallarda ortaya çıkan beğeni yargısının güzel göstergesiyle sınırlandırılmasıdır. Gecenin güzelliği yüce, gündüzün güzelliği hoş, objenin güzelliği faydalı, erdemlerin güzelliği iyi olabilmektedir. Estetik sanat dallarında sanatçılar beğeni yargılarını farklı göstergelerle ifade etmektedirler. Güzel, bir dil unsuru olduğu için edebiyatla yakın bir ilişkisi vardır. Edebiyat sanatçısı, güzel göstergesini kullanarak beğeni yargısını görülebilir ve anlaşılabilir hale getirir. Bu çalışmanın temel amacı felsefede tartışılan güzel göstergesinin edebiyata bakan yönünü ortaya çıkarmaktır. Türk edebiyatında güzel göstergesinin retorik amaçlı kullanıldığı çok sayıda eser bulunmaktadır. Göstergenin kullanıldığı eserler aynı zamanda sanatçının iç dünyasını, hayata ve objeye bakış açısını da yansıtmaktadır. Evren örneklem modelinin uygulandığı çalışmada Halit Ziya Uşaklıgil’in Mensur Şiirler eseri analiz edilmektedir. Halit Ziya Uşaklıgil, Mensur Şiirler eserini 1891 yılında yayımlar. Eser, dönemin dil özelliklerini (Osmanlı Türkçesi) yansıtmaktadır. Sanatçı, eserinde beğeni yargısının karşılığı olarak genellikle güzel, bedii, bediâ, hoş ve lâtif göstergesini kullanmaktadır. Kozmik dünya, sanatçıyı içten ve dıştan kuşatır. Genç sanatçı, özellikle coşkulu ve sevinçli duygular yaşadığı anlarda kozmik dünyadan haz alır. Beğeni yargısını da güzel (lâtif) göstergesiyle tanımlar. Sanatçı tabiat unsurlarını güzel göstergesiyle nitelerken genel kabul gören yargıya göre hareket eder. Bu konuda realisttir. Mensur şiirlerde güzel, eşyanın şekil yönünü tanımlayan ve sanatçının beğeni yargısını somutlaştıran bir ifade kalıbı olarak görülmektedir.
In philosophy, it is a matter of debate about what is beautiful, what is "beautiful" in what extent it is not acceptable. Philosophers like Aristotle, Eflaton, Immanuel Kant, and Friedrich Schelling have made different opinions on this issue. According to philosophy, goodness comes from the judgment of man’s pleasure. The good, the good, the good, the good, the good, the good, the good, the good, the good, the good, the good, the good, the good, the good, and the good. Each indicator of beauty appears in a different sensational channel. The topic the philosophers are most discussing is the limitation of the pleasure judgment that appears on different channels with the beautiful indicator of the judgment. The beauty of the night is great, the beauty of the day is pleasant, the beauty of the object is beneficial, the beauty of the virtues can be good. In aesthetic art branches, artists express their preference judgments with different indicators. Because it is a beautiful, language element, it has a close relationship with literature. The literary artist, using his beautiful indicator, makes the judgment of his favour visible and understandable. The main objective of this study is to reveal the literary direction of the beautiful indicator discussed in philosophy. There are many works in Turkish literature that are used for retorical purposes. The works used by the show also reflect the artist’s inner world, life and object view. The study of the universe sample model is analysed by Halit Ziya Uşaklıgil's Mensur Poems. Halit Ziya Uşaklıgil publishes the work of Mensur Poetry in 1891. It refers to the language characteristics of the time (Osman Turkish). The artist in his work, in reward of the judgment of pleasure, often uses the indicator of beautiful, bedia, bedia, pleasant and loving. The cosmic world surrounds the artist from the inside and from the outside. The young artist enjoys the cosmic world, especially when he experiences enthusiastic and joyful feelings. He will be able to judge the judgment with a good indication. The artist acts according to the general accepted judgment while characterizing the elements of nature with a good indicator. It is realistic about this. In men's poems, it is seen as a style of expression that defines the direction of the shape of the thing and concrete the judgment of the artist's pleasure.
Alan : Filoloji
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
