Atıf Sayısı
9
Görüntüleme
24
İndirme
13
Felsefe tarihinin Platon’dan Hegel’e kadar olan bölümü büyük metafizik dizgeleri barındırır. Geleneğe atıf yapan bu izlek, içerdiği sıradışı figürlerle birlikte belirli bir süreklilik içermez. Fakat bu geleneksel çizginin müstesna figürleri bir kenara bırakıldığında, Hegel’e değin oluşmuş olan felsefi mirasın evrensellik, özdeşlik, tümellik vb. idealler doğrultusunda ilerlediği göze çarpar. Mezkur ideallerin zirvesini ifade eden Hegel’den sonra ise felsefenin akıbetinin ne olacağı sıklıkla tartışılmış bir probleme işaret eder. Bu problem felsefelerini Hegel’e karşı/rağmen oluşturan postmodern ya da postyapısalcı filozofların eserlerini baştan sona kuşatır. Özellikle kapalı sistemlerin özdeşlik idealine karşı, farklılıkların ve tekilliklerin onaylandığı bir felsefenin izini süren postmodern ve postyapısalcı düşünürler, Hegel düşüncesinden sıyrılabilmek için sıklıkla geleneğin dışında konumlanan Nietzsche’ye başvururlar. Bu bağlamda iki düşünürde de bulunan köle ve efendi kavramlarından hareket eden Deleuze, Nietzsche’nin efendi ve köle ahlâklarına ilişkin tespitlerinin doğrudan Hegelci efendi-köle diyalektiğine bir cevap olduğunu düşünür. Bu tartışmalı iddianın da ele alınacağı bu yazıda, öncelikli olarak Hegel ve Nietzsche’nin efendi ve köle ilişkisine dair düşünceleri ve bu düşüncelerin hangi bağlamda ele alınması gerektiği üzerinde durulacak sonrasında ise Deleuze’ün iddiasının ayrıntılarına değinilecektir. Sonuç bölümünde ise Deleuze’ün iddiasının geçerliliği tartışılarak, bu iddianın aslında Deleuze’ün farklılık üzerine inşa etmeye çalıştığı ontolojisinin bir sonucu ya da uzantısı olduğu gösterilmeye çalışılacaktır.
The part of the history of philosophy, from Platon to Hegel, contains great metaphysical scenes. This trace, referring to the tradition, does not contain a certain continuity along with the unusual figures it contains. But when the figures of this traditional line are left off, the universality, identity, integrity, etc. of the philosophical heritage that has been formed to Hegel. He is moving towards the ideals. After Hegel, who expressed the peak of ideals, the philosophy indicates a often discussed problem what will be the end of philosophy. This problem encompasses the works of postmodern or post-philosophical philosophers who form their philosophies against Hegel. In particular, postmodern and post-scientific thinkers, who follow a philosophy in which differences and unity are approved against the ideal of identity of closed systems, often appeal to Nietzsche, who is located outside the tradition to be separated from Hegel's thought. Deleuze, moving from the concepts of slave and master found in both thinkers in this context, believes that Nietzsche’s findings of master and slave ethics are a response directly to Hegel’s master-slave dialect. This article, which will also discuss this controversial claim, will focus first on the ideas of Hegel and Nietzsche about the master-slave relationship and in which context these ideas should be addressed, and then on the details of Deleuze’s claim. In the result section, discussing the validity of Deleuze’s claim, it will be attempted to prove that this claim is actually a result or extension of the ontology that Deleuze is trying to build on differences.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
