Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
12
İndirme
1
Günümüzde ilgi odağı hâline gelen halk hekimliği Türk kültüründe önemli bir yere sahiptir. Modern tıbbın gelişim göstermediği dönemlerde hastalıkları önlemek / sağaltmak için doğanın sunduğu olanaklar ve hayat tasavvurunun meydana getirdiği inanışlar halk hekimliği uygulamalarının ortaya çıkmasında ve gelişmesinde etkili olmuştur. Anadolu’da halk hekimliği etrafında şekillenen belli bir kültür söz konusudur. Bu kültür halk hekimliğinin temel kurumu olan ocaklar aracılığıyla kuşaktan kuşağa aktarılmakta, gelenekten geleceğe devam ettirilmektedir. Halk hekimliği kültürünün sürdürülebilirliği halk hekimi olan ocak/ocaklılar tarafından sağlanmaktadır. Ocaklılar sadece bir hastalığa bakabileceği gibi birden çok hastalığı da sağaltabilmektedir. Günümüzde ocakların / ocaklıların sayısı git gide azalmaktadır. Bu durumun çeşitli nedenleri vardır. Modern tıp imkânlarının gelişmesi ve tıbbi hizmetlere ulaşma imkânlarının kolaylaşması, inanca dayalı olan halk hekimliği uygulamalarının batıl olarak değerlendirilmesi, doğal yöntemlerin iyileştirici gücüne inanılmaması, çeşitli nedenlerden dolayı gençlerin halk hekimliğini yapmak istememeleri bunlardan bazılarıdır. Bu çalışmada halk hekimliği kültürünü sürdüren ve gelecek kuşaklara aktarmada önemli roller üstlenen halk hekimlerinin günümüzdeki varlığı ve halk hekimliğine yönelik gerçekleştirdikleri uygulamalar Akhisar / Arabacıbozköy örneği üzerinden değerlendirilmiştir. Çalışmada derleme ve tahlil yöntemi kullanılmıştır. Yaşayan halk hekimlerinin güncel uygulamaları tespit edilmiştir. Bu uygulamalardan büyük bir kısmının gelenekten gelen uygulamalar olduğu, bazılarınınsa günümüze uyarlandığı görülmektedir. Arabacıbozköy’de tespit edebildiğimiz on ocak bulunmaktadır. Önceki yıllarda ocak sayısının daha fazla olduğu, günümüze doğru gittikçe azaldığı gözlemlenmiştir. Çalışmanın amacı UNESCO’nun “kültürün sürdürülebilirliği” politikasından hareketle yaşayan halk hekimlerini ve güncel halk hekimliği uygulamalarını kayıt altına alarak gittikçe kaybolan bir geleneği görünür kılmak, halk hekimliği üzerine yapılacak karşılaştırmalı çalışmalara yeni bir kaynak sunmaktır.
Today, public medicine, which becomes the focus of interest, has an important place in the Turkish culture. The possibilities and beliefs created by nature to prevent / provide diseases in the periods in which modern medicine has not evolved have been effective in the emergence and development of public medicine practices. It is a particular culture that is formed around the public medicine in Anadolu. This culture is transmitted from generation to generation through the main institutions of public medicine, and is continued from tradition to future. The sustainability of the public medicine culture is provided by the January/October doctors. The patient can only treat a single illness as well. Today, the number of shoppers / shoppers is going to decline. There are various reasons for this situation. The development of modern medical possibilities and the facilitation of access to medical services, the ignorance of the practices of public medicine based on faith, the failure to believe in the healing power of natural methods, and the failure of young people to do public medicine for various reasons are some of them. In this study, the present presence of public doctors who maintain the culture of public medicine and take important roles in transmitting to future generations and their practices towards public medicine have been evaluated through the example of Akhisar/Arabacıbozköy. In the study, the method and methods were used. The current practices of living public doctors have been identified. Most of these applications appear to be practices that come from tradition, and some are adapted to today. There are 10 cars we can find in the car. In the previous years, the number of January was increasing, and it has been observed that it is increasingly decreasing towards today. The aim of the study is to make a tradition that is increasingly missing visible by recording the people’s doctors and current public medicine practices that are moving from the UNESCO’s “sustainability of culture” policy, and to provide a new source for comparative studies on public medicine.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
