Özet:

Rızaya dayalı ilişkilerin inşa sürecinde sıklıkla rastlanan evlilik, resmi bir anlam taşıyan birliktelik biçimidir. Her ne kadar partnerlerin ortak bir gelecek planlamasına dayansa da bu birlikteliklerin boşanma yoluyla sona ermesi son derece olağan bir süreçtir. Resmi ilişkinin sonlandırıldığı boşanmadan söz ederken boşanmaya olmaksızın ayrı yaşama biçimi de göz önünde bulundurulmalıdır. Boşanmadan pek çok değişken ile farklılaşan ayrı yaşama sürecinin anlaşılması için çok boyutlu bir inceleme gerekmektedir. Bu çalışmada ilişkilerin sonlandırılmasında ayrı yaşama fenomeninin derinliğine ve ayrı yaşamayı tercih eden partnerlerin ve bu birliktelikten varsa çocukların yaşayabileceği psikososyal problemlere literatürden bir ışık tutmak hedeflenmiştir. Ayrıca ayrı yaşanan birliktelikler için olası problemlere karşı uygulanabilecek çeşitli sosyal politikaların temel alması gereken ilkelere değinilmiş ve öneriler getirilmiştir.

Anahtar Kelimeler: