Görüntüleme
73
İndirme
13
1884’te Balıkesir/Gönen’de dünyaya gelen Ömer Seyfettin, İstanbul’da askeri eğitim görmüş, daha sonra Makedonya, Selanik ve İzmir’de görev yapmış bir askerdir. Görevi gereği hem devletin başkentinde hem Anadolu’da hem de döneminde ülkenin siyasi ve etnik olarak en çalkantılı olaylarına sahne olan Balkanlar’da bulunmuş, bu esnada sadece cepheyi değil, cephe gerisini de tanıma ve anlama fırsatı bulmuştur. Yazar, böylesine geniş ve kritik bir coğrafyada müşahede ettiklerini, sanatçı fıtratında var olan canlı ve hassas bir eleştiri gücüyle süzgeçten geçirmiş ve bir sosyolog edasıyla bunları hikâyelerinde işlemiştir. Çarşıyı pazarı, camiyi tekkeyi, mahalleleri, ücra ve tenha yerlerdeki küçük hayatları, evleri ve avluları, tarlaları ve tarım işçilerini, devlet dairelerini gezmiş, hikâyelerinde buradaki hayatlara ayna tutmuştur. Anlatılarında sadece bunula yetinmemiş, olup biteni akıl-bilim-vicdan eleğinden geçirerek tartışmış, didaktik ve ahlakçı bir tavır sergilemiştir. Ömer Seyfettin nesrinin en dikkat çeken tarafı hiç kuşkusuz ironidir. Hikâyelerinin ekseriyetini teşkil eden tarihsel hikâyelerinde dahi gördüğümüz bu hususiyet, toplumsal meseleleri ele aldığı hikâyelerinde zirveye çıkmakta, özellikle halk inanışlarındaki hurafelerin ele alındığı, türbe, muska, büyü gibi imgelerin öne çıktığı, cehaletin doğurduğu sonuçların işlendiği hikâyelerde ironik anlatım daha da göze çarpmaktadır. Çalışmamızda Ömer Seyfettin’in öykülerinde cehaletle savaşını metinlerden örneklerle gözler önüne serip sosyolojik, teolojik ve pedagojik tahlillerle meseleyi kavramaya çalışacağız.
Omer Seyfettin, who was born in 1884 in Fiskesir/Gönen, was a soldier who had received military training in Istanbul and later served in Macedonia, Thessaloniki and Izmir. According to his mission, he was both in the state’s capital and in Anatolia and in the Balkans, which was the stage of the country’s most political and ethnic events, during which time he found the opportunity to recognize and understand not only the front, but the rest of the front. The writer has sparked their discourse in such a wide and critical geography with the power of a vibrant and sensitive criticism that exists in the artist’s fist, and has processed them in their stories with a sociologist. On Wednesday, he visited the market, the mosque, the tecton, the neighborhoods, the small lives in the outskirts, the houses and gardens, the fields and agricultural workers, the state offices, and in his stories he kept a mirror to the lives here. In his narrative he was not only satisfied with this, but he demonstrated a discouraged, didactic and moral attitude through the criticism of what happened from the intellectual-scientific-scientific. The most interesting part of the generation of Omer Seyfett is undoubtedly irony. This particularity we see even in the historical stories that make up the exhaustion of their stories, rises to the peak in the stories that deal with social issues, especially in the stories where the hurafes in the people's beliefs are addressed, where the images such as turbe, muska, magic appear, where the consequences of ignorance are processed, the ironic narrative is even more noticeable. In our study, we will try to understand the issue with sociological, theological and pedagogical assessments in the stories of Omer Seyfettin, the struggle against ignorance from texts with examples.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
