Görüntüleme
24
Sesli Dinleme
1
1960’lı yıllardan itibaren özellikle başta Latin Amerika olmak üzere üçüncü dünya ülkelerinde görülmeye başlayan üçüncü sinema akımı hem estetik hem de tematik anlamda Amerikan ya da Hollywood sineması olarak da adlandırılan birinci sinemadan ve auteur ya da sanat sineması olarak da ifade edilen ikinci sinemadan ayrışmaktadır. Temelinde politik bir tavrı benimseyen üçüncü sinemacılar toplumsal değişimin bir parçası olarak sinemanın ideolojik işlevinin ön plana çıkmasını önemserler ve sinemayı adeta bir silah olarak kullanırlar. Türk sineması içinde 1960’lı yıllarda başlayan toplumcu yaklaşım 1970’li yılların ortasından itibaren yeni sinemacı kuşağının ortaya çıkışıyla Türk sinemasında üçüncü sinemanın etkin olmasının önünü açmıştır. Başta Yılmaz Güney olmak üzere Şerif Gören, Zeki Ökten, Erden Kıral, Yavuz Özkan gibi yönetmenler 1960’ların sonundan itibaren ortaya çıkan Devrimci sinema geleneğinin parçası olmakla birlikte sinemanın politik diline vurgu yapmışlar ve bu çerçevede filmler üretmişlerdir. Ancak bu sinemacılar arasında üçüncü sinema diline en çok yaklaşabilen Yavuz Özkan olmuştur. Özkan, sinemanın ideolojik işlevini toplumsal dönüşümün bir parçasına dönüştürerek izleyicilerin aktif katılımını amaçlamış ve onların bilinçlenmesine katkı sağlamıştır. Bu kapsamda çalışma, Yavuz Özkan’ın 1980 öncesi çekmiş olduğu filmlerdeki politik unsurları ideolojik eleştiri yöntemi ile açığa çıkarmayı hedeflemektedir. Özkan’ın ilk filmi Maden (1978) ve sonrasında çektiği ikinci filmi Demir Yol (1979) ile sinema dilinde politik unsurlar kendisini göstermiş ve sınıf temelli yaklaşımı ile dönemin en önemli yapıtları ve üçüncü sinemanın Türk sinemasındaki en önemli filmleri olduğu tespit edilmiştir.
The third cinema movement, which started to be seen in the third world countries, especially in Latin America since the 1960s, differs both aesthetically and thematically from the first cinema, also called American or Hollywood cinema, and the second cinema, also referred to as auteur or art cinema. Third filmmakers, who adopt a political attitude at its core, attach importance to the ideological function of cinema as a part of social change and use cinema as a weapon. The socialist approach in Turkish cinema that started in the 1960s paved the way for the emergence of the third cinema in Turkish cinema with the emergence of a new generation of filmmakers in the mid-1970s. Directors such as Yılmaz Güney, Şerif Gören, Zeki Ökten, Erden Kıral, Yavuz Özkan, and Şerif Gören emphasised the political language of cinema and produced films within this framework. However, among these filmmakers, it was Yavuz Özkan who came closest to the language of third cinema. By transforming the ideological function of cinema into a part of social transformation, Özkan aimed at the active participation of the audience and contributed to their awareness. In this context, this study aims to reveal the political elements in Yavuz Özkan's pre-1980 films with the method of ideological criticism. Özkan's first film Maden (1978) and his second film Demir Yol (1979) are the most important works of the period with their class-based approach and the most important films of the third cinema in Turkish cinema.
Alan : Eğitim Bilimleri; Güzel Sanatlar; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
