Özet:

"Bağlılık" terimi modern çağın bir ürünü olmasına rağmen, Cahiliye şiirinde bağlılık konusu yeni bir konu değildir. Cahiliye şairinin sesi, kabilesini ve onun ilkelerini savunurken yüksekti. Zira Cahiliye şairleri şiirlerinde kabilelerinin problemlerine değinen farklı konuları ele almışlar ve birçok durumda kabilelerinin barışının, savaşının, problemlerinin çözümünün ve göçünün sözcülüğünü yapmışlar, sevinçleriyle sevinmişler, kabilesinin başına gelen musibetlerden acı duymuşlardır. Kabilesi, şair usta bir şair olduğunda sevinir, onu yüceltir ve korur. Bu nedenle, şairin o asırdaki kabilesine karşı olan konumunu kabile bağlılığı olarak adlandırdık. Diğer taraftan kabile mensupları arasında karşılaştıkları zulüm ve ayrımcılık nedeniyle kabile düzeninden ayrılan ve kendine özgü bir yol takip eden şairler de vardır. Bu şairler grubu mezhepsel bir edebi fenomeni temsil ediyorlardı. Bu gruplar kendi doktrinlerine bağlı kalmışlar, onu savunmuşlar ve varlıklarını onda görmüşlerdir. Biz bunu doktrinsel bağlılık olarak adlandırıyoruz. İşte buradan araştırma fikri ve “Cahiliye Şiirinde Kabilecilik ve Doktrinsel Bağlılık” başlığı doğdu. Bu araştırmada, araştırma konusuna yakın ilişkisi nedeniyle bağlılığın lüğat ve ıstılahi tanımlarını yaptım. Arap bilim adamları nezdinde bu kavramı inceledim. Cahiliye şiirindeki bağlılık biçimlerini ortaya çıkarmaya çalıştım. Bazı şairlerin şiirlerinde orta çıkan kabilesel ve doktrinsel problemler üzerinde durdum, onlardan örnekler verdim, daha sonra araştırmada ulaştığım en önemli sonuçları arz ettim Bu araştırmada, metin ile ortaya çıktığı toplum arasındaki ilişkiyi açıklamaya çalışan sosyal yaklaşıma dayandım. Bu yaklaşım, araştırmanın hedeflerine cevap verebilecek ve amaçlarına hizmet edebilecek en güçlü yaklaşımdır. İncelenen şiirsel metinleri tahlil ederken, iç sistemlerini gösterirken, ilişkilerini ve estetiksel işlevlerini anlamak için yapısal yaklaşımı kullandım.