Özet:

Bu makalede, ergenlik döneminde dua ve ibadete yönelik dinî tutum ve davranışları tespit etmek amacıyla yapılmış bir saha araştırmasının, çeşitli değişkenler ile söz konusu tutum ve davranışlar ekseninde değerlendirilen sonuçları verilmiştir. Bu sonuçları elde etmek için araştırmada, Bursa’da ortaöğrenim gören ergenlerin seçildiği evreni temsilen, Bursa il sınırları içerisinde dört farklı türden orta öğretim kurumunda öğrenim gören 450 ergen üzerinde tesadüfî örneklem yoluyla anket uygulanmıştır. Uygulanan anket aracılığıyla örneklem grubundan alınan ham verilerin işlenmesiyle, cinsiyet, yaş, sosyo-ekonomik düzey, okul türü ve dinî inanç düzeyi gibi nicel karakterdeki bağımsız değişkenlere, parametrik olmayan istatistiksel analiz tekniklerinden ki-kare tekniği uygulanarak, beklenen değerlerle gözlenen değerler arasındaki anlamlılık farkı sınanmıştır. Yapılan istatistiksel analizler sonucunda; “dua ve ibadet etme davranışları ile ergenlik döneminin temel gelişim özellikleri arasında anlamlı bir fark vardır; ergenlik döneminde dua etme davranışı çok yaygın iken ibadetlere yönelik ilgi ve uygulama daha düşük düzeylerde yer almaktadır,” tezine ilişkin hazırlanan temel ve alt hipotezlerin birçoğunun oldukça yüksek düzeylerde [ p < .05 ; .01 ; .001 ] desteklendiği tespit edilmiştir. 

Anahtar Kelimeler: