Bu araştırmada, Mersin Üniversitesi idari çalışanlarının, yalnızlık durumları ile iş doyumu düzeyleri arasındaki ilişki belirlenmeye çalışılmaktadır. Araştırmanın çalışma grubu, genel idare hizmetleri sınıfında görevli 279 katılımcıdan oluşmaktadır. Katılımcıların çalışma yaşamında yalnızlık konusundaki görüşleri, “İş Yaşamında Yalnızlık Ölçeği” ile iş doyumu konusundaki görüşleri “Minnesota İş Doyum Ölçeği” ile belirlenmiştir. Katılımcıların iş doyumu ve çalışma yaşamı yalnızlık puanlarının, bağımsız değişkenlere göre analizinde t-testi ve varyans analizi teknikleri kullanılmıştır. Katılımcıların iş doyumları ile çalışma yaşamında yalnızlık puanları arasındaki ilişki korelasyon analizi tekniği ile belirlenmiştir. Yine katılımcıların yalnızlık puanlarının, iş doyumunu yordama düzeyini belirlemek üzere regresyon analizi tekniği kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, katılımcıların yalnızlık düzeyleri ile iş doyumları arasında ters yönlü bir ilişki bulunmaktadır. Erkek katılımcıların ve 20 yıldan fazla kıdeme sahip olan çalışanların, iş doyumu düzeyleri daha yüksektir. Üst unvandakiler, astlarına göre, evli olanların, bekârlara göre, iş doyumu düzeyleri daha yüksektir. Astların amirlerine göre, duygusal yoksunluğu ve iş yaşamında yalnızlığı daha fazladır. Bekâr çalışanların, evli çalışanlara göre, yalnızlık düzeyleri daha yüksektir. Katılımcıların iş doyumu ile yalnızlık düzeyleri arasında negatif yönlü bir ilişki bulunmaktadır. Yine katılımcıların, yalnızlık düzeyleri, onların iş doyumu düzeylerinin anlamlı bir yordayıcısıdır.
In this study, Mersin University is trying to identify the relationship between the status of loneliness and the level of job satisfaction of the administrative staff. The study’s work group consists of 279 participants in the general management services class. Participants’ opinions on loneliness in the work life, "The scale of loneliness in the work life" and their opinions on job satisfaction were determined by "Minnesota Business Doyum Scale". T-tests and variance analysis techniques have been used in the analysis of the participants’ work satisfaction and working life loneliness scores, based on independent variables. The relationship between the participants' job satisfaction and loneliness points in the work life was determined by the correlation analysis technique. Again, the regression analysis technique has been used to determine the level of employment satisfaction of participants’ loneliness points. According to the research results, there is a reverse relationship between participants’ loneliness levels and job satisfaction. Men participants and employees with over 20 years of employment experience have a higher level of employment satisfaction. The highest levels of employment, according to their astes, the married, the single, are higher than the level of job satisfaction. According to the leaders of the astes, emotional absence and loneliness in the work life are more. Solitary workers, compared to married workers, have higher levels of loneliness. There is a negative relationship between employment satisfaction and loneliness levels of participants. Again, the levels of loneliness of the participants are a meaningful promoter of their levels of work-satisfaction.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|