Özet:

Tiyatro sanatının başladığı zamanlarda bütün ehemmiyet eserle sanatkâra verilir,  sahne ve dekora kimse bakmazdı. Git gide eserin muhiti de tesirde büyük bir amel olacağı  düşünüldü. Sahneyi tabi ki hayattaki muhit gibi tanzim ettiler. Bir odayı bir ormanı hakikat  gibi resmettiler. Hatta kütükler, ağaçlar, çiçekler, kapılar, pencereler hep hakikatte olduğu  gibi yapıldı. On-yedi sene kadar evvel Darülbedayi’yi ıslah için Fransa’dan davet edilen  meşhur tiyatro müdürü Antuan bu hususta en ileri gidenlerden biri olmuş; sahneye  icabına göre hakiki taşlar, hakiki atlar ve hakiki su koymak derecesine kadar çıkmış ve bu  ‘realist’ mesleğinin en büyük mürevviçlerinden bulunmuştu. 

Anahtar Kelimeler: