Özet:

Tarih, bugün ile geçmiş arasında bitmez tükenmez bir diyalogdur. Geçmişin var olabilmesi için tarihçiye ihtiyaç vardır. Tarihsel gerçeklik ancak tarihçinin başvurusu sonucu bir değer kazanır. Biz tarihten, kayıt tutan tarihçinin yaptığı seçmeler ve değerlendirmeler seviyesinde bilgi alırız. Tarihçi elde ettiği malzemeden önce bir seçme yapar, sonra da kendi dünya görüşüne göre yorumlar. Tarihsel olayların aktarılması sübjektif karakterlidir. Tarihçi, kendi düşünce yapısını - ister istemez - metin haline dönüştürme sürecinde işin içine katar. İlk elde erozyona uğrayan tarih, tarihî roman süzgecinde kurgu denilen ikinci bir değişime girer. Roman yazarı, tarihçinin malzemesini alır, bilinmeyenler üzerine de bir kurgu oluşturarak tarih malzemesini yeniden insanların dikkatine sunar. Yazar, tarihsel gerçekliğin üzerine, tarihsel olmayan, kurguya dayalı insan faktörünü ve onun yine tarihe konu olmayacak çevresini yerleştirerek eserini meydana getirir. Roman, tarihsel gerçekliği çok fazla belirginleştirince bilimsel bulunacaktır. Tarihsel gerçekliği yansıtmadığı takdirde de kurmaca değerlendirmesi yapılacaktır. Yazılmış olan tarihî romanların büyük çoğunluğu, tarihî bilgi ile kurgu arası bir yerdedir. Tarihî roman, tarihin yansıması değildir. Tarihin kurgulanarak yeniden yorumlanma noktasıdır. Tarih, belgelerin ve daha önce yazılmış tarihlerin ışığında, günün getirdiklerinin de hesaba katılarak yorumlanması sonucu ortaya çıkar. Roman ise, tarihsel gerçekliğin romancının muhayyilesinde yeniden, herhangi bir kitaba bağlı kalmaksızın, tarihsel önem göz önünde tutulmaksızın kurgulanması sonucunda oluşur. Bu sebeple, birinde öğretme veya bilgi verme, diğerinde itibarî bir dünyanın yansıtılması söz konusudur.

Anahtar Kelimeler: