Bu çalışmanın amacı ön lisans çocuk gelişimi programında öğrenim gören erkek öğrencilerin, teorik ders alma sürecinde, materyal yapımında ve okul öncesi kurum staj uygulamaları esnasında ki deneyimlerini incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu Hitit Üniversitesi Sungurlu Meslek Yüksekokulu Çocuk Bakımı ve Gençlik Hizmetleri Bölümü Çocuk Gelişimi Programında öğrenim gören 11 erkek öğrenci oluşturmuştur. Tamamı erkek olan öğrencilerin 10’u 19 yaşında, biri 34 yaşında iken, üçü birinci sınıf, sekizi ikinci sınıf öğrencisidir. Beş öğrenci Doğu Anadolu Bölgesi, üçü Güneydoğu Anadolu, üçü Orta Karadeniz Bölgesindendir. Mezun oldukları lise türüne bakıldığında öğrencilerin ikisi Çocuk Gelişimi, beşi İmam Hatip, dördü Anadolu Lisesi mezunudur. Araştırmada veri toplama tekniği olarak araştırmacı tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Verilerin analizi olarak nitel araştırma yöntemlerinden içerik analizi kullanılmıştır. Sonuçta, araştırma grubunda yer alan erkek öğrencilerin, çocuk gelişimi programına zamanla alıştıkları, çocukları sevdiklerini ve onlarla birlikte olmaktan keyif aldıklarını ifade etmişlerdir. Ancak bulgular deşifre edilirken erkek öğrencilerin mezuniyet sonrası polis ya da asker olma gibi hedefleri olduğu saptanmıştır. Aldıkları eğitimi sahip oldukları farklı bir güç olarak değerlendirmişlerdir. Çalışma grubunda yer alan erkek öğrenciler, çocuklar ile çalışmanın kadınlar için daha uygun görüldüğünü bu nedenle kendilerinin alanda yer almasının şaşkınlık ile karşılandığını kendileri üzerinde bir önyargı olduğunu gözlemlediklerini ancak bu durumun onların motivasyonu düşürmediğini ve onları olumsuz etkilemediğini bildirmişlerdir.
Bu çalışmanın amacı ön lisans çocuk gelişimi programında öğrenim gören erkek öğrencilerin, teorik ders alma sürecinde, materyal yapımında ve okul öncesi kurum staj uygulamaları esnasında ki deneyimlerini incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu Hitit Üniversitesi Sungurlu Meslek Yüksekokulu Çocuk Bakımı ve Gençlik Hizmetleri Bölümü Çocuk Gelişimi Programında öğrenim gören 11 erkek öğrenci oluşturmuştur. Tamamı erkek olan öğrencilerin 10’u 19 yaşında, biri 34 yaşında iken, üçü birinci sınıf, sekizi ikinci sınıf öğrencisidir. Beş öğrenci Doğu Anadolu Bölgesi, üçü Güneydoğu Anadolu, üçü Orta Karadeniz Bölgesindendir. Mezun oldukları lise türüne bakıldığında öğrencilerin ikisi Çocuk Gelişimi, beşi İmam Hatip, dördü Anadolu Lisesi mezunudur. Araştırmada veri toplama tekniği olarak araştırmacı tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Verilerin analizi olarak nitel araştırma yöntemlerinden içerik analizi kullanılmıştır. Sonuçta, araştırma grubunda yer alan erkek öğrencilerin, çocuk gelişimi programına zamanla alıştıkları, çocukları sevdiklerini ve onlarla birlikte olmaktan keyif aldıklarını ifade etmişlerdir. Ancak bulgular deşifre edilirken erkek öğrencilerin mezuniyet sonrası polis ya da asker olma gibi hedefleri olduğu saptanmıştır. Aldıkları eğitimi sahip oldukları farklı bir güç olarak değerlendirmişlerdir. Çalışma grubunda yer alan erkek öğrenciler, çocuklar ile çalışmanın kadınlar için daha uygun görüldüğünü bu nedenle kendilerinin alanda yer almasının şaşkınlık ile karşılandığını kendileri üzerinde bir önyargı olduğunu gözlemlediklerini ancak bu durumun onların motivasyonu düşürmediğini ve onları olumsuz etkilemediğini bildirmişlerdir.
The aim of this study is to study the experience of male students studying in the pre-graduate child development program, in the theoretical course, in the material production and during the pre-school institution internships. The research study group was formed by 11 male students who studied in the Child Development Program of the Child Care and Youth Services Department of the Higher School of Education of the University of Hitit Sungurlu. Of all men, 10 are 19 years old, while one is 34 years old, three are first class students, eight are second class students. Five students are from the East Anadolu Region, three from the Southeast Anadolu, and three from the Central Black Sea Region. If you look at the type of high school they are graduated, two of the students are Child Development, five Imam Hatip, four Anadolu High School graduates. The research used a semi-configured conversation form developed by the researcher as a data collection technique. Analysis of data is used by quality research methods. After all, the male students in the research group stated that they were accustomed to the child development program over time, they loved their children and
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|