Abstract:

Gülten Akın (1933-2015); özgün imge kullanımı, kadın sorunsalına estetik planda eğilmesi ve geleneksel kültürle kurduğu metinlerarası ilişkilerin yanı sıra bireyselle toplumsal olanı ustalıklı bir şekilde birleştirmesiyle modern Türk şiirinin önde gelen isimlerinden biri olarak kabul edilmiştir. Şair, kendisinin de doğrudan ifade ettiği gibi, şiiriyle kişisel yaşantısı ve yaşadığı çağın sorunları arasında her daim yakın bir ilişki kurmuştur. Yaşadığı çağın sorunları bağlamında Akın’ın özellikle dikkat çektiği noktalardan biri kentleşmenin olumsuzlukları ve doğanın yok edilişidir. Makalede söz konusu çerçevede Akın’ın “Yüksek Evde Oturanın Türküsü” başlıklı şiiri örneklem olarak alınmış ve doğaya karşı gösterdiği hassasiyet ekoeleştiri perspektifinden tartışılmıştır. Bu bağlamda çalışmada öncelikle ekoeleştirinin tanımına, temsilcilerine, yönelimlerine ve temel kavramlarına değinilmiş; daha sonra ikinci bölümde Akın’ın “Yüksek Evde Oturanın Türküsü” başlıklı şiiri yükseklik-alçaklık kavramı, doğa-kültür çatışması, insan merkezli/ekomerkezli bakış açısı ve derin ekoloji gibi unsurlar açısından incelenmiştir. Son noktada, ele alınan şiir doğanın içsel değerini bizlere tekrar duyumsatma çabası ve tüm hiyerarşileri ortadan kaldırıp ekomerkezli bir bakışla doğayla bütünleşme çağrısı olarak yorumlanmıştır.